In de verlaten hut schuilen

Een dame zat in de verlaten hut, en ze had nu wel erg vreselijke honger. Alleen ze moest daarnet vluchten voor jagers die achter haar aanzaten met zilveren kogels, en ze zucht dan ook heel even diep. Ze luisterde naar de geluiden in de omgeving, en ze gromde heel even zacht. Ze haatte het om achtervolgt te worden, maar nu zat ze lekker in het donkerste deel van de verlaten hut. Ze was nu weer gewoon een mens, maar straks zou dat gewoonweg veranderen. Ze grijnsde heel even kort, en ze keek voorzich. Bij elk geluid dat ze hoorde was ze erg alert, en ze keek dan ook strak naar de deur van de hut. Aya wilde maar al te graag het lichaam overnemen van Ayumi, maar blijkbaar liet ze dat niet toe. Waarom zo koppig doen Ayumi als je weet dat ik hen aankan. Zei Aya dan tegen haar, en Ayumi zucht heel even diep. "Omdat wij niet tegen zilver kunnen Aya." Mompelde Ayumi dan terug, en ze keek nog steeds naar de deur van de hut.

Dark vloog hoog in de lucht en schuin beneden hem rende mannen met pistolen achter hem. Sommige waren burgers, sommige waren agenten. Dark ontweek de kogels behendig en zag een hut verderop. Hij sloeg een keer goed met zijn vleugels en vloog pijlsnel naar de hut toe. Hij landde voor de hut en opende de deur. Hij deed de deur meteen achter zich dicht en ging met zijn rug tegen de deur aan staan. Hij hoorde achter zich dat de mannen voorbij de hut rende en haalde opgelucht adem. Hij sloot zijn ogen even en toen hij ze opende merkte hij dat er een meisje in de hut was. Hij ging recht staan en zweeg.

Ayumi merkte plots dat er een jongen in de hut binnenkwam, en ze voelde dat Aya de controle overnam. "Niet nu." Zei Ayumi dan zachtjes, en algauw was ze verandert in Aya. Ze sloop naar de jongen toe, en ze hield hem dan met zijn nek vast. Ze had haar klauwen in zijn nek geplaatst, en ze gromde dreigend. "Wat moet je hier!! Dit is onze plek!" Zei Aya woedend tegen hem, en met onze plek bedoelde ze die van haar en Ayumi.

Dark keek verbaasd op toen hij bij de nek werdt gegrepen door het wezen dat eerst het meisje was. Hij voelde klauwen in zijn nek en keek haar toen kalm aan. ''ik schuilde hier alleen maar even..'' zei hij rustig. Wat gebeurd er Dark? vroeg Daisuke. ''niets.. niets bizonders..'' antwoorde Dark zacht mompelend terug. Zijn vleugels verdwenen en een klein konijn achtig beest verscheen op de grond. ''Kyu?'' zei Wizu en hield zijn kopje schuin. Dark keek kort naar Wizu en daarna weer naar het beest dat een Lycan leek te zijn. Hij keek recht in de ogen van de Lycan en ineens kreeg hij een raar gevoel van binnen.

Voor zijn ogen zag hij ineens zijn ouders. Ze zaten rustig op een bankje in hun grote tuin en voor hem stond een lycan. Haha kom maar op Aya hoorde hij zijn eigen stem zeggen en Aya kwam op hem afgerend en duwde hem speels om. Hij zag hoe hij stoeide met Aya en ineens verdween het beeld voor hem.

Hij zag dat hij nu naar de muur keek en hij keek weer terug naar de Lycan. ''Aya?'' zei hij verbaasd en grijnsde toen even.

Aya hield hem nog steeds zo vast, en je kon haar tanden letterlijk zien. Daarna hoorde ze plots zijn woorden, en ze keek hem recht in de ogen aan. "Dit is mijn terrein." Zei Aya woest tegen hem, en ze dreigde hem te happen. Dan schud ze heel even het hoofd, want ze dacht iets te horen. Toch hield ze de persoon in de gaten, en ze herinnerde zich heel vaag iets. Bij het horen van haar naam liet ze hem plots los, en ze deed een stap naar achteren. "Hoe ken jij mijn naam? Nouja normaal ben ik Ayumi." Zei Aya dan terwijl ze hem onderzocht, en ze likte heel even haar klauwen af. Er hing bloed aan van hem, en ze had niet echt door dat het haar adoptiebroer was. Zelfs Ayumi had het niet eens door, en ze keek de jongen raar aan.

Dark keek haar rustig aan en volgde haar bewegingen toen ze hem los liet. Hij ging met zijn hand langs zijn hals en keek toen naar zijn hand. Er zat bloed aan maar dat deerde hem niet. Wizu sprong op de schouder van Dark en keek naar de lycan. ''misschien zegt je de naam Dark iets..'' zei hij rustig tegen haar. Het verbaasde hem niet dat ze hem niet meer kende.

Aya keek hem doordringend aan, en ze hoorde dan weer wat geroep. Ze zucht heel even want ze wist dat de jagers in de buurt waren, en ze bleef toch nog de jongen in de gaten houden. Pas dan hoorde ze zijn naam, en ze keek even verbaasd op. "Dark? Dat kan niet, hij zou me meteen hebben tegengehouden voor te voorkomen dat ik zou bijten. Jij kan Dark niet zijn." Zei Aya dan tegen hem, en ze deed dan een stap naar achteren.

Dark hoorde buiten geroep en keek even vanuit zijn ooghoeken naar de muur achter zich. Daarna keek hij weer naar Aya. ''toevallig ben ik het wel, jij bent ook Ayumi, mijn adoptiezus. Misschien kan je je nog wel de dag herinneren dat jij en ik aan het stoeien waren in de enorme tuin van mijn ouders'' zei Dark tegen haar en stapte dichter naar haar toe. Hij stond nu minstens een meter vanaf en keek haar rustig met een lichtte grijns aan. Er liepen nog steeds straaltjes bloed over zijn hals.

Aya keek hem aan, en ze luisterde naar zijn woorden. "Ja, dat herinner ik me nog." Zei Aya dan zacht, en ze keek hem aan met hangende oren. "Je kon me wel tegenhouden hoor Dark!!" Zei ze dan tegen hem, en ze zag plots een kogel van zilver naar haar vliegen. Ze schrok heel even, en wilde deze ontwijken maar het was te laat. De kogel raakte langs haar boven arm, en ze piepte even van de brandende pijn. Ze hield haar arm vast, en ze was dus blijkbaar ontdekt.

Alou keek naar het grote huis. Dit moest het huis van Ayumi zijn. Hij lachte en klopte toen aan. Hij wachtte op enige reactie en wist niet wat er binnen het huis gaande was. Hij zuchtte. Moest hij lang wachten? Was Ayumi wel eens thuis?

Dark keek grinnikend naar Aya en keek haar toen rustig aan. Hij had haar woorden gehoord maar toen ineens zag hij iets langs flitsen en het kwam in de arm van Aya terecht. Hij keek met een ruk om en hoorde toen geklop. Hij opende de deur en zag een jongen staan. Dark dacht dat de jongen diegene was die geschoten had. ''jij.. jij.. rescpechtloos figuur hier zul je voor boeten'' zei Dark kwaad en balde zijn vuist. Hij sloeg keihard tegen de kaak van Alou.

Aya liep plots naar Dark als hij de deur opende, en ze was net te laat om die klap tegen te houden. Ze was geschrokken dat het Alou was die op de deur klopte, en ze keek even naar Dark. "Dark hij heeft niets gedaan." Zei Aya dan tegen hem, en ze keek dan bezorgd naar Alou. "Sorry mijn broer wilde me enkel beschermen." Zei ze dan tegen Alou, en ze gaf hem even een lik. Dan staat ze op en ze besefte dat Dark nog aan het bloeden was, en ze hield dan zijn schouders vast. Ze likte de wonde schoon, en ze proefde gelijk ook weer zijn bloed. Ze had spijt dat ze Dark had gebeten, en ze liet haar oren hangen.

Alou gromde. Wat moest hij hier. "Het is oké." Zei hij en wreef over zijn pijnlijk kaak. Hij zou het Dark/Daisuke niet snel vergeven. Hij zuchtte. "Wat een warm welkom." Zei hij sarcarstisch. Hij keek naar Aya. "Ik zou iemand ook op zijn gezicht meppen als hij binnenkomt." Zei hij. "Hij kan wel hard meppen!"

Aya kijkt naar Alou, en ze glimlachte dan heel even. "Ik ben blij dat er niets al te erg aan je voor is, maar hij deed dit omdat hij dacht dat je op mij geschoten had denk ik." Zei Aya dan tegen hem, en ze keek even naar Dark. "Dark dit is Alou..Alou dit is Dark mijn adoptiebroer." Zei ze dan tegen beide, en ze deed daarna vlug de deur dicht. Even keek ze naar de brandende wonde, en ze keek dan naar Dark. "Ik moet serum hebben voordat ik nog ziek word door het zilver." Zei ze tegen Dark, en ze wilde aan haar wonde likken.

Dark keek kwaad naar Alou en merkte toen dat hij het niet was. ''aangenaam'' zei hij kortaf tegen hem en keek hem even scherp aan. Daarna hoorde hij de woorden van Ayumi weer. ''waar kan ik dat serum vinden?'' vroeg hij. Wizu sprong weer op Dark zijn schouder en keek nieuwschierig naar de drie.

"Geen idee mam en pap hadden dat altijd bij hen, en anders zat het altijd in de kluis." Zei Aya dan tegen Dark, en ze keek hem rustig aan. Ze bleef wel tussen beide staan, want wie weet wat die twee nog zouden kunnen uitspoken als ze alleen waren. Even rekte ze zich uit, en ze schud dan even haar vacht beter.

Alou rilde. Hij haatte zilver intens veel. Hij keek naar Aya. "Gaat het wel." Zei hij. "Ook aangenaam." Zei hij kil. Hij keek naar Aya. Alou keek rond. het was er ee zooitje. "Moet ik het anders zoeken?" Zei hij tegen Aya. Hij trapte tegen een schoefje aan en het knalde tegen een ijzeren kist.

Dark keek haar aan en zuchtte diep. ''en pap en mam zijn dood.. Hoe moet ik dan aan dat serum komen'' zei hij en snoof. Hij liep een keer heen en weer. ''Kyu?'' zei Wizu. Wat is er Dark? vroeg Daisuke. ''ik moet een serum vinden tegen de zilveren kogel in de arm van Ayumi..'' mompelde Dark terug tegen Daisuke.

Aya kijkt Dark even geschrokken aan, en ze wist niet wat ze moest zeggen. Ze ging zitten op de grond, en ze keek ook effectief naar de grond. "Weet je nog die kist dat ze hadden in het goud?" Vroeg Aya dan aan hem, en ze kijkt hem voor kort aan. Ze was nog wat in shock van het nieuws dat ze te horen kreeg over haar adoptieouders.

Alou keek naar de grijze kist die erg op een kluis leek. "is het niet z'n kistje." Zei hij terwijl hij het onder een berg troep uit trok. Hij keek. "Is dit het kistje?" Vroeg hij aan beide.

Dark keek naar Aya. Hij zuchtte even diep. Die wist het natuurlijk nog niet van zijn ouders. ''sorry Aya..'' zei hij en keek toen naar Alou. Hij liep naar hem toe en haalde het kistje uit zijn handen. Hij keek er naar en zette het op een tafeltje. Hij legde zijn handen op de boven kant en sloot zijn ogen. Alleen de famillie wist het wachtwoord van het kistje.

Aya keek op bij het horen van Dark zijn stem, en ze keek hem dan ook aan. Ze keek naar de kist die Alou vasthad, en vreemd genoeg was het dat. Ze stond daarna op, en ze omhelsde Alou heel even kort. Ze wachte rustig totdat het kistje open was, en ze zou aan Dark vragen om in de wonde te steken met de naald.

"Is dat.. Het kistje?" Zei hij. Hij keek naar het kistje. Het had een vreemde geur voor hem. Hij kon meerdere dingen ruiken die hij niet eens hoefde te kennen. "Ik rook het kistje." Zei hij.

"Ja, blijkbaar wel." Zei Aya dan tegen hem, en ze gaf hem dan een likje. Ze was nu nog in haar wolvenvorm, en ze kijkt dan naar Dark. Daarna liet ze Alou vallen op de grond, en ze ging lekker op hem zitten. Ze kijkt hem even speels aan, en ze wacht rustig op Dark.

Dark haalde een keer diep adem. Het wachtwoord was niet eens een woord. Het was een bepaalde kracht. Om zijn hand verscheen een donker paarse gloed en zijn hand verstrakte. Ineens opende het kistje zichzelf en Dark haalde zijn hand van de bovenkant af. Hij keek naar het serum en pakte het uit het kistje. Hij keek toen naar Aya en liep naar haar toe.