Met twee in het donkere gebied

Lara keek toe en begon hevig te trekken. Ze wilde nu los! Ze zuchtte en wilde Daisuke helpen. Hij was niet zoals Dark...Hij was lief...Ze zuchtte weer en trok nog even maar ze gaf het op. Haar handen bloeden en hij was al geholpen door Amber.

Aya lag daar maar neer, en ze sloot heel even haar ogen van de pijn. Ze durfde niet meer naar Dark/Daisuke gaan, en dus bleef ze maar gewoon hier liggen. Ze kon helaas de spuit niet uit haar rug halen, en dus had ze geen keuze dan enkel te blijven liggen.

Daisuke keek in het rond hopend dat ze zou reageren, maar dat gebeurde natuurlijk niet. Ineens hoorde hij wat gepiep en hij keek naar een bosje waar het vandaan kwam. Hij zag een puntje van een staart en glimlachtte lichtjes. Hij hinkte er moeizaam naar toe en schoof een tak met bladeren opzij. Hij zag haar zitten en zuchtte diep. Hij zag toen het serum in haar rug en haalde het er weg. Het mocht er nu wel uit, opzich had het er allang uit gekunt. Daisuke keek naar het serum en hinkte terug naar het kistje. Hij deed het erin en het kistje sloot. Daarna keek hij weer naar Aya en zuchtte even diep. Ineens bedacht hij zich dat hij sinds hij in Dark was veranderd dat hij Lara gevangen had genomen. Die zat natuurlijk ook nog vast.

Lara was gestopt met trekken. Ze had hoofdpijn en zuchtte. Ze keek naar haar armen en benen die vol striemen stonden van de touwen. Ze had best wel pijn en keek er stil naar. Ze werd altijd wel gemarteld. Zou er een eind aan komen?

Aya rilde toen Daisuke bij haar kwam, en ze wilde weggaan van hem. Ze merkte dat hij de spuit uit haar rug nam, maar toch bleef ze hier zitten. Ze zou niet tevoorschijn komen, maar ze hield wel alles in de gaten. Ze zucht heel even diep, en ze legde dan haar kop neer op de grond.

Daisuke ging recht staan en keek haar aan. ''je hoeft echt niet bang te zijn, ik weet zeker dat Dark je niets doet. Hij is je adoptiebroer, hij vergeeft je al zo veel dus waarom zou hij je dit niet vergeven?'' zei Daisuke tegen haar en draaide zich toen om. Terwijl het kistje nog op de grond stond liep Daisuke terug naar het gebouw toe en liep naar binnen. Hij keek naar Lara die op de bank lag en glimlachtte lichtjes.

Lara staarde stil naar het plafond. Haar armen en benen deden pijn. De touw rustten op de pijnlijke striemen die deels bloeden. Ze zuchtte en hoorde iets maar bleef naar het plafond kijken. Ze dacht even aan iets maar schudde de gedachte weg

Aya luisterde naar zijn woorden, en toch bleef ze in de struiken liggen. "Daar gaat het niet om, ik heb jou verwond en Dark voelt het niet zo erg als jij." Riep ze hem nog na, en ze keek dan naar de kist. Ze besluit maar om ernaartoe te gaan, en ze nam de kist dan op. Ze keek even naar de blonde duivelin, maar verder negeerde ze haar gewoon. Ze zou geen sorry zeggen tegen haar, maar ooit in de toekomst misschien wel. Ze keek dan naar het gebouw, en ze liep met het kistje naar binnen. Ze zag dat ene meisje van toen in het bos, en ze liep er dan op af met de kist. Ze beet de touwen kapot die aan haar armen hingen, en ze duwde dan haar snuit tegen Daisuke aan. Ze besloot maar om de angst even achter zich te laten, maar toch had ze bang dat Dark boos was op haar.

Daisuke wou net naar haar toelopen, of nouja hinken toen ineens Aya kwam en de touwen los beet. Hij keek naar haar en glimlachtte. Hij keek toen even naar zijn been en schudde zijn hoofd even. ''dat zal wel een behoorlijk litteken worden maar dat interesseert me niet'' zei Daisuke rustig en keek even naar buiten waar Amber stond. Daarna keek hij weer even naar Lara en Aya.

Aya kijkt hem aan bij het horen van zijn woorden, en ze liet dan haar oren hangen. "Het spijt me dat dit gebeurd is Daisuke, maar ik kon er niet aan doen." Zei Aya dan terwijl ze onderdanig bij hem ging zitten, en ze gaf hem dan een paar likjes op zijn been. Ze hield er niet van om haar broer en Daisuke pijn te doen, maar zoals Dark normaal wel wist was dat ze als er meerdere wonden waren dat ze bij de eerste niet reageerde. Ze slikte heel even kort, en ze bleef gewoon onderdanig bij Daisuke.

Lara knikte als bedank en maakte haar benen los. Ze bleef even liggen. De wonden stopten al iets met bloeden en de pijn trok weg. Lara ging zitten en zuchtte. Ze keek stil naar de wonden. Ze keek nog even naar de twee en dan snel weer weg

Daisuke keek naar Aya en grinnikte. ''het geeft echt niet.. ik begreep wel waarom je het deed'' zei hij rustig tegen haar en keek toen weer naar Lara. '' Dark zal je heus wel vergeven'' zei Daisuke onder tussen tegen Aya en hinkte toen naar de bank toe. Hij ging op de bank naast Lara zitten en keek naar haar. ''sorry van, naja je weet wel.. eigenlijk had je het ook niet mogen zien dat ik in Dark veranderde. Ik zou het erg fijn vinden als je het aan niemand door verteld dat ik hem ben'' zei Daisuke tegen Lara.

Aya keek beide even aan, en ze knikte kort naar Daisuke. Al wist ze dat Dark wel streng kon zijn, maar of hij dat lang zou blijven tegen haar wist ze niet. Vroeger als dat gebeurde, dan daagde hij haar altijd uit na die verwondingen. Aya besluit om de kist te nemen, en ze ging dan gewoon bij de voeten van Daisuke en Lara liggen. Ze zucht heel even diep, en ze dacht dan even aan de schim van die duivelin dat ze gezien had. Ze keek op naar buiten, maar ze bleef nog bij Daisuke liggen. Ze zou hem wel dragen, aangezien ze niet wilde dat de wonde weer openging.

Lara keek hem aan en knikte. "Ik beloof het" zei ze stil. Ze keek even naar Aya en dan weer naar Daisuke. Hij was echt aardig, behalve Dark dan. Ze zuchtte en wou eigenlijk dat hij alleen Daisuke was.

Daisuke wachtte op antwoorde van Lara en keek naar Aya die bij hun voeten ging liggen. Hij glimlachtte even en keek toen naar Lara. Hij hoorde wat ze zei en glimlachtte lichtjes. ''bedankt..'' zei hij rustig en keek even in het plafond. Hij vroeg zich af hoe Dark zich nu voelde want die had al een hele tijd niks meer gezegt.

Lara glimlachtte stil en keek even naar haar armen. Er stonden op elke arm zeker 5 op. Ze slikte en had geluk dat de pijn minder werd. Ze zuchtte weer en keek naar de grond. Ze keek even naar Daisuke en Aya en dan weer weg

Daisuke zuchtte even diep en keek naar Lara. Zijn ogen gleden over haar heen en ineens zag hij de wonden bij haar polsen. Hij scheurde zonder na te denken zijn kraag van zijn blouse af en deed die weer door midden. Hij pakte voorzichtig een hand van haar vast en bond er een stukje stof omheen. Bij haar andere pols deed hij hetzelfde. ''zo..'' zei hij rustig en keek haar toen weer aan.

Lara keek toe hoe hij het verbond en zweeg even. "Bedankt" zei ze stil. Ze zuchtte en had hetzelfde aan haar benen maar die pijn was verdwenen mdat de wonden daar niet diep waren. Ze legde haar handen op haar benen en keek zwijgend voor haar uit

Daisuke keek naar haar, en keek toen even naar het plafond. Hij stond langzaam op en een pijnscheut ging door zijn been. Hij kneep zijn ogen even dicht en probeerde de pijn te verbijten maar dat lukte natuurlijk niet zo gemakkelijk. Hij hinkte naar de deur en keek naar buiten. ''zullen we hier maar weg gaan?'' vroeg Daisuke aan Lara en Aya.

Aya lag neer bij hun voeten, en ze dacht heel even na aan die schim. Ze keek even op naar beide, maar dan legt ze haar kop gewoon op Daisuke's schoot. Ze snoof heel even kort, maar krachtig terwijl ze hen aankeek. Ze had nu geen zin om te vechten of iets in die richting, en ze keek dan naar Lara's schouders. Ze likte kort haar lippen af, maar niet als een bedreiging voor haar. Dan had ze haar blik gewoon weer op Daisuke gericht, en ze zucht zachtjes uit wat verveling. De kist lag tussen haar poten, en ze bleef deze beschermen. Dan merkte ze plots dat Daisuke opstond, en ze volgde hem dan ook gewoon. Ze zorgde ervoor dat hij op haar zat, en gelijk had ze ook de kist in haar muil. Ze zou hem dragen tot een rustige plek, en dan keek ze heel even naar Lara. Ze smeet de kist op haar rug, en ze liep naar haar toe met Daisuke op haar rug. Ze greep haar bij de kleren, en ook Lara werd op haar rug gezet door Aya. Daarna liep ze naar buiten toe, en ze keek beide even aan. Ze rende in een richting met hun twee op haar rug, en ze keek af en toe in het rond.

Daisuke keek verbaasd op toen hij op de rug van Aya werdt gezet en ving het kistje op toen ze die op haar rug gooide. Hij hielde het kistje goed vast en keek toen naar Lara die achter hem op Aya's rug werdt gezet. Hij keek toen weer voor zich toen ze naar buiten gingen en keek even in het rond terwijl hij rustig op Aya's rug zat.

Aya keek even naar Daisuke, en ze likte even aan zijn been. Daarna keek ze wat in het rond, en ze zag alweer diezelfde schim van daarnet. Ze schud heel even haar kop, en haar klauwen werden langer dan normaal. Ze zou nog niet achter die schim aangaan, maar als ze de kans zou hebben dan nam ze die ook. Ook haar nekharen stonden al recht, maar dat negeerde ze gewoon.

Lara schrok wel even en zweeg. Ze keek even naar Daisuke en werd een beetje rood. Ze zweeg nu echt en staarde naar de grond terwijl ze nog op de rug zat

Daisuke keek even naar achteren naar Lara die nu wel erg dicht bij hem zat en kreeg ook lichtjes blosjes op zijn wangen. Hij keek dus snel weer naar Aya onder zich en zag dat haar nekharen wat omhoog gingen. Hij slikte even en zuchtte toen diep. ''waar zullen we heen gaan?'' vroeg hij aan beiden.

Lara zweeg. "Maakt mij niet uit" zei ze stil. Ze keek nog even naar de grond onder haar en keek dan naar voren. Ze keek soms naar Daisuke en dan werd ze weer roder. Ze slikte en zweeg best