Met twee in het donkere gebied

Lara kwam aanlopen en keek rond. Ze leunde rustig over de rand van de brug en keek rond. Ze zocht naar de jongen die ze had leren kennen in het park. Hij vroeg of ze meekwam naar dit gebied. Ze zuchtte even en keek over de brug naar beneden. Het was erg hoog maar bang was ze niet. Ze keek om toen ze de jongen hoorde en zag

Daisuke kwam naast haar staan en keek naar beneden. Het was diep maar angst kende hij niet meer sinds Dark in hem zat. Hij keek even vanuit zijn ooghoeken naar Lara en keek toen op zijn horloge. ''shit! ik ben te laat!'' zei hij geschrokken, het was nep. Maar aan hem kon je dat niet zien. Hij had dit namelijk al zo vaak gedaan dat het net echt leek. ''ik moet echt gaan, sorry.. laten we hier morgen weer heen gaan. Ik zie je dan morgen wel hier'' zei Daisuke tegen haar en draaide zich om. Hij rende weg en verdween achter een gebouw. Toen hij daar eenmaal stond achter dat gebouw zakte hij door zijn knieén en kreunde een keer.

Lara schrok van hem en keek hem na. Ze hoorde iets en rende erheen. Hetgeen dat ze had gehoord was niet normaal. Ze schrok toen ze Daisuke door zijn knieen gezakt vond. "Gaat het wel?" vroeg ze iets bezorgd

Daisuke hijgde en zette een hand tegen de muur van het gebouw aan. Hij keek naar de muur en legde zijn andere hand op zijn buik. Zijn ogen werden groot en hij hoorde Lara. ''ga weg nu!'' riep hij naar haar en keek haar strak aan en duwde haar weg.

Lara schrok en viel op de grond. Ze keek hem aan en vond het raar. "Wat is er toch?" vroeg ze echt bezorgd. Ze bleef liggen en vond dat er iets niet klopte. Ze hoopte dat ze snel antwoord kreeg

Daisuke wou dat Lara dit niet te zien kreeg, ze mocht niet. Maar hij had de kracht nu niet om weg te rennen. ''ga.. weg..'' zei hij moeizaam. Ineens verscheen een licht paarse lijn ruim om hem heen in de vorm van een cirkel. Hij zakte meer in elkaar en zijn handen zette hij tegen de grond. Je zag dat zijn spieren zich spande.

Lara schrok en kroop iets achteruit. Ze keek ernaar en vond dit raar. Ze zag wat er met hem gebeurde en bleef geschrokken zitten. Ze zweeg en wachtte af. Wat zou er gebeuren?

Daisuke kreunde en een schreeuw ontsnapte uit zijn keel. In zijn rug scheurde ineens twee stukken los en er kwamen twee grote zwarte vleugels tevoorschijn. De lengte van Daisuke leek groter te worden en zijn haar langer en donkerder.

Lara zag het en schrok. Ze had het opeens door. Een lieve jongen dat veranderde in een duivel. Ze sprong recht en stapte achteruit terwijl ze toekeek hoe hij veranderde.

Daisuke hijgde, zijn ogen waren ook veranderd en langzaam aan stond hij op. Hij keek Lara recht aan en een lichtte grijns verscheen op zijn mond. ''pff dat werdt wel eens tijd'' zei hij en hij rekte zich een keer uit. Daarna liet hij een arm rustig langs zijn lichaam hangen en zijn andere hand plaatste hij op zijn heup. Dark had een rustige maar toch ook bestwel verlijdelijke stem.

Lara keek stil naar hem en slikte. Ze zette een stap achteruit en zweeg nog steeds. Een rilling liep over haar rug en er was een enge sfeer vond ze. Ze keek Dark strak aan en wist niet wat er was gebeurt

Dark liet zijn andere arm toen ook hangen en liep naar Lara toe. Hij keek haar met een rustige blik aan, een blik waardoor je bijna weg kon dromen in zijn ogen. Zijn donkerblauwe ogen glinsterde lichtjes en hij pakte haar kin vast. ''en wie ben jij dan wel?'' vroeg hij rustig aan haar en spreidde zijn vleugels.

Lara schrok en keek hem stil aan. "Lara" zei ze stil. Ze keek hem recht in de ogen en slikte. Ze probeerde snel weg te kijken. Ze trilde een beetje en wist niet wat er met Daisuke gebeurd was en wie dit was

Dark keek haar aan. ''De naam is Dark.. Die naam zul je verlopig niet meer vergeten..'' zei hij rustig tegen haar terwijl hij haar kin nog vast had. Zijn ogen gleden kort over haar heen en voor dat zij nog iets kon zeggen drukte hij zijn lippen op de hare. Op die manier zou hij meisjes altijd in de war brengen.

Lara schrok en zweeg. Ze deed niets, ze zou niet zomaar iemand zoenen. Niet iemand die verandert. Ze zweeg en keek snel weg zodra het kon. Ze trilde nog steeds wat en opnieuw liep een rilling over haar rug.

Dark keek rustig naar haar en liet haar kin los. Hij legde zijn twee handen op haar armen en vanuit zijn handen verscheen er ineens een donker paarse gloed om Lara heen. Die gloed betekende dat hij haar zou gaan verlammen, voor een tijdje teminste. Hij spande de spieren in zijn hand toen even en een lichtte elektrischiteits schok ging over Lara heen.

Lara schrok en probeerde haar uit zijn armen te krijgen. Ze kneep haar ogen dicht bij de schok en slikte. Ze beefde helemaal en zakte toen in elkaar. Haar hoofd raakte de grond dat ze bewusteloos raakte. Haar hele lichaam verlamd.

Dark liet haar los zodat ze op de grond viel en grijnsde lichtjes. Hij hurkte bij haar neer en ging met zijn hand langs haar gezicht. ''jammer dat je je zo makkelijk hebt laten pakken, ik hou meer van een uitdaging..'' zei hij rustig tegen haar en tilde haar toen op. Hij spreidde zijn vleugels en vloog op terwijl hij Lara nog rustig in zijn armen had. Hij vloog naar een gebouw toe en stopte voor de deur. Hij schopte de deur open en liep naar binnen. Er stonden een aantal oude banken en één tafeltje. Ook stond er een oude koelkast maar stond wel aan. Je zag namelijk lichtjes het licht door het deurtje komen. Hij legde Lara op een bank neer en bond haar handen en voeten vast met touw. Daarna legde hij een doek over haar heen. Haar hoofd was nog wel zichtbaar. ''slaaplekker'' zei hij droogjes en liep toen naar de koelkast toe, hij pakte er een blikje cola uit en opende het. Hij dronk rustig wat en keek onder tussen even omzich heen.

Lara was nog een tijdje bewusteloos. Even later werd ze wakker en keek geschrokken op. Ze probeerde haar los te trekken maar ze zat erg goed vast. Ze trok hevig en het doek viel al snel van haar af. "Laat me los!" gilde ze kwaad maar ook best bang

Amber liep de brug over en geeuwde even.
ze liep naar de huizen toe en keek rond.
er was geen hond te zien en ze grijnsde even.
ze sprong op de muur en vanaf daar op de daken van de huizen.
zo liep ze verder en sprong ze van huis tot huis.
toen hoorde ze iets uit het huis onder haar komen.
ze keek naar het dak waar ze nu op stond.....

Dark keek op toen hij ineens Lara hoorde roepen. ''Jammer maar ik laat je niet gaan, Lara..'' zei hij met een uitdrukking op haar naam. Toen hij het blikje op had kneep hij het in een snelle en krachtige beweging fijn en je zag een druppel cola er nog uit schieten. ''als je nu je mond niet houd gebeurd dat ook met jou lichaamsdelen'' zei Dark die kort naar het blikje keek en het blikje toen in een hoek achter de bank gooide.

Amber ging aan de rand van het dak staan.
ze keek en zag een raam dat open was en grijnsde.
ze sprong en greep het raam vast.
ze sprong er behendig door heen en veegde haar haar uit der gezicht.
ze keek rond het was er nogal leeg.
rustig keek ze naar het plafond waar allemaal spinnenwebben hingen.
ze geeuwde en liep over de houten vloer die nogal kraakte.....

Lara keek ernaar en zweeg. "Wat wil je van me" zei ze iets banger. Ze trok nog steeds erg hard aan het touw en een paar delen touw stonden in haar arm. Ze kneepn even haar ogen dicht en bleefg trekken.

''ik heb je nodig voor iets'' antwoorde hij kortaf en hij keek even naar het plafond toen hij iets hoorde kraken. ''er is hier nog iemand..'' mompelde hij. ''Kyu!'' hoorde hij ineens en hij keek verbaasd om. ''Wizu?!'' zei hij verbaasd. Het konijntje keek Dark met grote oogjes aan. Teminste het was een soort konijn want hij had veel langere slap hangende oren en grote achter poten en kleine voorpootjes. Ook zijn staart was veel langer.

Lara keek hem aan en zweeg. "Voor wat dan" vroeg ze bang. Ze keek op toen ze het soort konijntje dat Wizu heette zag. Ze zweeg en trok soms nog even hard aan de touwen. Haar armen bloeden wat maar ze bleef doorgaan.