Het huis van Akako, Mikaru en Micah.

(vervorlg op topic: samen trainen (de hoge toren))

Mikaru liep met Micah in zijn armen naar boven zodat hij Micah in zijn bed kon leggen. Micah lag nog steeds vredig met zijn ogen dicht. Akako hield de deur open en zei: "Dames voor." en lachtte even. De deur leidde naar een gang waar de trap naar de bovenverdieping zich bevond en waar de kapstok aan de muur hing. In de gang zat ook een deur die naar een toilet leide. Deze gang leidde naar de woonkamer die een zithoek had waar een tv bij stond. Deze kamer liep ook uit in een keuken waar een eettafel bij stond. Op de bovenverdieping waren 6 ruimtes. Akako, Mikaru en Micah hadden ieder een kamer en verder was er douche-ruimte -waarin een ligbad, douche, wastafel, en toilet stond- en 2 logeerkamers met ieder een extra kamer waar een wastafel, toilet en douche in stond. Aan het huis stond een garage maar daarin stond geen auto meer. Deze was verkocht na dat hun ouders gestorven waren. Mikaru en Akako verdiende de kost doormiddel van een bandje dat ze hadden. Ze reperteerde regelmatig in de garage. Nadat Ayumi naar binnen was gegaan liep Akako naar binnen en deed de deur achter zich dicht.

Ayumi keek hem rustig aan, en ze glimlacht dan ook naar hem. "Dankje lieve heer." Zei ze met een grinnikje, waarna ze dan gewoon naar binnen stapte. Het huis was groot vond ze, en ze keek dan naar Akako. Ze ging achter hem staan, en ze legde haar armen om zijn middel. "Wat een groot huis tegenover dat van mij." Zei Ayumi dan zachtjes tegen hem, en ze bleef even zo staan. Na een tijdje liet ze hem gewoon los, en ze keek even wat in het rond.

Mikaru kwam beneden en liep naar de woonkamer. Hij lette niet op Akako en Ayumi. Hij had honger en dorst en pakte een blikje cola uit de koelkast en maakte het open. Akako voelde haar armen om zijn middel. Hij glimlachte. "Het komt doordat onze ouders dit huis hebben gebouwd en deze hielde van een groot project." zei hij. "We ontvingen toen ze nog leefde regelmatig uitwisselingsstudenten. Daarom hadden we een logeerruimte. Toen ze gestorven waren hadden we het huis wat aangepast en nu hebben we 2 logeerruimtes." legde hij uit. Hij deed de deur open en je keek zo in een mooi belichte ruimte, de woonkamer. Hij liep naar binnen en ging naar de koelkast om wat te drinken te pakken. Hij keek even om. "Ayumi? Lust je ook wat te drinken?" vroeg hij.

Ayumi luisterde naar zijn woorden, en ze glimlacht dan ook vriendelijk naar hem. "Ow dan zijn ik en Aya niet de enige die onze ouders verloren zijn. Zowel onze echte ouders als onze adoptie ouders zijn gestorven of vermoord." Zei Ayumi dan terwijl ze wat naar de grond keek, en ze keek dan weer naar hem. Ze liep daarna achter hem aan, en ze zette zich dan rustig neer op de bank. "Uhm water is goed hoor." Zei Ayumi dan vriendelijk tegen hem, en ze keek wat in het rond. Daarna liep ze naar het raam toe, en ze keek dan naar het oude duistere huis. Of beter gezegd haar huis waar zij nu in leefde, en ze zucht dan ook heel even zachtjes. Het was wel gek dat haar huis niet zo heel ver was, en ze grinnikte heel even zacht. Toch bleef ze naar dat huis kijken, en ze wachtte terwijl op Akako.

Mikaru had ondertussen een boterham met wat kaas in zijn handen en nam er een hap van. Dat gevecht met de jagers had hem hongerig gemaakt. "Een water, komt er aan." zei Akako plagerig en Mikaru rolde met zijn ogen. Hoe houdt hij dat gedrag vol... dacht hij. Akako haalde een glas uit de kast en schonk er water in. Hij liep naar de bank en zette het glas op de tafel die voor de banken stond. Hij zag dat ze naar het huis keek die vanuit hun huis zichtbaar was. "Is er iets met dat huis dat je dwars zit...? Anders doe ik het gordijn wel dicht." zei hij met een glimlach. Hij had een blikje cola vast en maakte het open. Hij dronk er wat uit en keek toen naar Ayumi met een glimlach.

Ayumi bleef naar het huis kijken, en ze hoorde dan de woorden van Akako. Ze moest er even om lachen, en ze keek dan vriendelijk naar Mikaru. Niet veel later merkte ze dat Akako weer terug was, en ze keek hem rustig aan. Bij het horen van zijn vraag keek ze hem glimlachend aan, en ze richt zich dan weer op het huis. "Nee hoor er is daar niks mee, en ik snap niet dat mensen het daar eng vinden." Zei Ayumi dan rustig tegen hem, en ze hoorde dan Aya roepen in haar. Ben je gek geworden ofzo? Je kan niet zeggen dat wij daar wonen ok!!! Zei Aya al roepend in haar, en Ayumi zucht dan heel even. "Nee, Aya ik zal er niets over zeggen, en maak je zo eens niet kwaad." Mompelde ze wat te hard, en ze ging dan gewoon naar de bank toe. Rustig nam ze haar glas water, en ze ging op de bank zitten. Ze nam er een slokje van, en ze keek Akako en Mikaru dan aan.

"Okey.." zei Akako. "Eng vind ik het ook niet..het ziet er alleen verlaten uit." zei hij. Mikaru hoorde het gemompel van Ayumi duidelijk en kreeg een vermoede. Akako daarin tegen schonk er geen aandacht aan. Hij lachte. Mikaru kwam er ook bij zitten en zette de tv aan. Hij pakte de afstandsbedieding en zette hem op Animal Planet. Hij was gek op dit soort programma's. Hij zette het geluid wat zachter zodat Akako en Ayumi gewoon konden praten.

Ayumi kijkt hem rustig aan, en ze luisterde dan naar zijn woorden. "Ik geloof dat ze zeggen dat er daar iemand inzit die huilt, maar ik geloof er niets van. Als ik wil zou ik er zelfs een weddenschap op doen om daar binnen te gaan." Zei ze dan dapper tegen beide jongens, en ze grinnikte dan heel even. Aya daarentegen begon heel hard te lachen, en ze hoorde haar dan ook lachen. Natuurlijk was ze niet bang, aangezien ze er zelf woonde. Ze keek even naar de tv, maar daarna weer naar Akako. Ze leunde wat tegen hem aan, en plaatste haar hoofd op zijn schouder.

Akako lachtte. "Ik zou er zelfs zonder weddenschap wel in willen gaan." hij was niet snel bang. "Ik heb die huil wel eens gehoord." zei Mikaru plots. "Het leek erg veel op een huilende wolf." zei hij en keek even Ayumi aan. "Ach Mikaru jij denkt dat alles vergelijkbaar is met dieren." zei Akako. "Wat jij wilt" zei Mikaru terwijl hij met zijn ogen rolde. Toen hij zag dat Ayumi dicht tegen Akako ging zitten zette hij de TV uit. "Ik laat jullie wel alleen" zei hij en grinnikte en verliet de kamer en ging naar boven.

Ayumi keek hem even aan, en ze luisterde naar Akako's woorden. Daarna slikte ze heel even bij het horen van Mikaru, en ze nam dan vlug haar glas water vast. Ze nam er een slokje van, en ze zucht heel even diep. Aya volgende keer niet huilen, nu ben je ontdekt daar. Zei Ayumi tegen haar, en ze keek dan even naar Akako. Ze had wat rode wangen, en ze merkte dan dat Mikaru de woonkamer verliet. "Agh wie weet zit daar wel een wolf, maar het is daar wel goed donker." Zei Ayumi dan rustig tegen Akako, en ze hoopte niet dat Mikaru het door had dat zij daar woonde.

Mikaru was naar boven gegaan en had een stoel bij het bed van Micah gezet. Hij ging er op zitten. Zo was hij er in iedergeval bij als hij wakker wordt. Wie weet wat hij allemaal voor vragen had.
Akako had zijn arm om Ayumi's schouder gelegd. Akako voelde zijn hart in zijn keel bonken. Hij had zoiets nog nooit megemaakt al was hij altijd degene die een praatje met de meiden ging maken, in tegenstelling tot Mikaru die vaak op de achtergrond bleef. Hij keek haar even aan en ging nog dichter tegen haar aan zitten. Hij was verliefd dat wist hij nu zeker.
"Ayumi...Ik moet morgen naar een concertenreeks en dat duurt een week...dus dan zijn een week niet thuis." zei hij.

(Ik moet morgen ook een weekje weg dus dat komt goed uit )

Ayumi keek hem aan, en ze voelde zijn arm om haar schouder. Ze merkte ook dat hij wat dichter bij haar kwam zitten, waarna ze hem dan een kusje op zijn wang gaf. Ze hoorde dan zijn woorden, en ze keek hem aan in de ogen. "Ik zal je gaan missen." Zei Ayumi zachtjes tegen hem, en ze plaatste haar hand op zijn been. "Maar geen nood ik red me dat weekje wel alleen, en dan hoef jij je geen zorgen te maken om mijn veiligheid." Zei ze daarna dan tegen hem, en ze gaf hem dit keer een kusje op de lippen.

Akako glimlachte. "Ik jou ook." zei hij. "Ik zal me volop concentreren op het concert. Maar jou vergeten doe ik daar niet." zei hij. Hij voelde het kusje op zijn wang en gaf haar een zoen op haar mond terug.

Ayumi glimlachte naar hem, en ze hoorde dan wat Aya zei. Ze zucht heel even zachtjes, en ze keek kort naar het huis. Ze voelde dan een kus terug, en ze glimlacht weer naar hem. Rustig stond ze op waarna ze dan naar het raam liep, en ze keek even om naar hem. "Eigenlijk moet ik je iets vertellen over dat huis." Zei Ayumi dan terwijl ze even op haar onderlip beet, en ze keek hem heel even kort aan.

Akako stond op en liep naar haar toe. Hij legde zijn handen op haar middel. "Zeg het...Ik ben een en al oor." Hij keek haar in de ogen en zag dat ze op haar onderlip beet. Het zat haar dwars, tenminste dat dacht Akako.

Ayumi voelde zijn armen om haar middel, en ze keek hem aan. "Dat gehuil wat velen horen is Aya in dat huis. Nouja om het zo te zeggen wij wonen daar, aangezien het er een goede schuilplaats is voor ons." Zei Ayumi dan terwijl ze naar het huis keek, en ze hoorde dan Aya wat zeggen. Ze glimlacht heel even vaag naar hem, en ze plaatste haar handen op de zijne. "Normaal mocht ik het van Aya niet zeggen, maar dan zei ze dat het misschien beter was dat je het wist." Zei ze dan verder, en ze legde de achterkant van haar hoofd tegen zijn schouder.

"Ah dus jij woont in dat huis. Dan had Mikaru toch gelijk." Hij glimlachte. "Lijkt me niet echt fijn om in zo'n huis te wonen." zei hij. "Ik heb misschien een idee." hij voelde haar hoofd tegen zijn schouder. "Wat als je hier blijft overnachten als we hier niet zijn en dat je op Micah let. Micah kan namelijk niet mee en hij is slim genoeg om aan te geven dat hij honger heeft. En over jager hoef je je geen zorgen te maken want die weten niet dat jij hier dan bent." zei hij. "Dit huis is goed beveiligd en er kan niets gebeuren." zei Akako. Mikaru kwam beneden en keek de twee verstrooid aan. Hij liep naar de keuken en pakte wat te drinken. "Wat als zij nou als wij weg zijn op Micah let?" zei Mikaru. "Daar had ik het net over" zei Akako toen hij omkeek.

Ayumi luisterde naar zijn woorden, en ze keek dan naar het huis. "Veel hebben we niet echt nodig in dat huis, want we eten vooral euhm mensenvlees." Zei Ayumi dan zachtjes bijna onhoorbaar, en ze keek dan naar hem als hij over zijn idee sprak. "Ik wil het wel doen, maar af en toe ben ik dan hier wel niet hoor. Ik moet namelijk vaak op jacht gaan, en Aya moet ook eens uitgelaten worden." Zei ze dan grinnikend tegen hem, en ze hoorde dan Aya wat roepen. Plots hoorde ze Mikaru naar beneden komen, en ze keek hem dan aan. Ze hoorde de vraag van Mikaru, en ze moest er wel een beetje om lachen. "Maar wat eet Micah zoal dan?" Vroeg Ayumi zachtjes aan hen, en ze keek weer even naar het huis.

"Micah kan goed voor zichzelf zorgen op het moment dat jij Aya uitlaat. En hij eet brood en af een toe eens een paar koekjes of snoepjes." zei Mikaru. Akako knikte. :"Het zal niet lang duren voor we terug zijn." zei Akako. Hij gaf haar een kusje op de wang. "Heb je zin om vanavond hier te blijven slapen zodat je wat kunt wennen." zei Akako en glimlachtte.

Ayumi luisterde naar Mikaru, en ze knikt dan kort naar hem. Dan kijkt ze weer even naar het huis, en ze glimlacht heel even. "Ik hoop dat het niet lang duurt." Zei ze dan tegen Akako, en ze luisterde dan naar zijn vraag. "Ik vind het goed hoor." Zei ze dan rustig tegen hem, en ze keek dan even rond. "Uhm zou ik heel even jullie douche mogen gebruiken? Ik heb dat daar niet in het huis." Vroeg Ayumi dan aan hen, en ze keek hen allebei rustig aan.

"Natuurlijk.." zei Akako meteen. "De douche is boven en meteen rechts..." legde hij uit. "De handdoeken en washandjes liggen in de kast. Je zult het wel kunnen vinden." zei hij glimlachend. "Hey, Ayumi, heb jij er problemen mee dat Fable hier ook in huis komt overnachten voor een tijdje.." vroeg hij. Hij keek even op zijn horloge. Ze zou binnenkort wel komen.... dacht hij. Het begon al wat donkerder te worden dus het zou niet lang meer duren voordat ze naar bed gingen. Ze moesten namelijk morgen weer vroeg op.

Micah was wakker geworden en lag roerloos in zijn bed. Alles deed pijn; zijn spieren en zijn botten. Zelfs in zijn hart voelde hij steken. Zuchtend staarde hij naar het plafond en begon zachtjes te huilen. Hij wist al wel wat er gebeurd was, al kon hij zich niets van het voorval herinneren. Hij stopte met huilen toen hij beneden stemmen hoorde. Micah sloeg de dekens van zich af en liet zichzelf uit zijn bed glijden. Toen zijn voeten de houten vloer raakte merkte hij dat hij in plaats van zijn berenpyjama kleren aanhad die hem niet bekend voorkwamen. Dat was ook al een teken dat hij zich niet kon beheersen en in een Cerberus veranderd was. Hij veegde de tranen weg, maar zijn ogen zagen er opgezwollen uit van het huilen. Micah stommelde de trap af en bij de huiskamer aangekomen rende hij regelrecht in Akako's armen. Hij drukte zijn gezicht in Akako's nek en probeerde zijn tranen te bedwingen, al was dit zo moeilijk. Hij zag dat Ayumi er ook was, en liet zijn broer los.

Akako hoorde dat er iemand van de trap af kwam en hij werd gelijk omarmd door Micah. "Hey...onze schone slaper is wakker." zei hij maar hij hield zich snel stil toen hij hoorde dat Micah huilde. "Het is al goed het is al goed." Hij legde zijn armen even om zijn broertje en probeerde hem te troosten. Toen hij losliet liet ook Akako los. Hij glimlachte. "Hey Micah hoe zou je het vinden om een weekje alleen met Fable en Ayumi hier te zijn?" vroeg hij. Hij glimlachte en keek zijn broertje aan. "Ze hebben gevraagd of wij een concertenreeks wilde doen." legde hij uit.

Ayumi kijkt hen aan, en ze keek dan naar Mikaru. "Ik vind het goed dat ze er ook is." Zei Ayumi dan tegen hem, en ze keek dan naar hem. Ze keek dan naar Akako, en ze glimlacht naar hem. Ze keek naar Micah, en ze glimlacht dan ook naar hem. "Dag Micah." Zei Ayumi dan naar hem, en ze stapt dan naar Akako toe. Ze gaf hem een kusje, en ze keek dan naar Mikaru. Rustig bracht ze haar mond naar Akako's oor, en ze kijkt hem even aan. "Ik hou van je." Zei ze dan tegen hem al fluisterend, waarna ze dan naar het raam stapte.

"Mooi" zei Mikaru. Hij liep naar Micah. "Gaat het een beetje?" zei hij bezorgd. Hij aaide voorzichtig over Micah's bolletje. Akako keek even op toen hij het kusje kreeg en toen hij de woorden van haar hoorde glimlachtte hij. Hij had nog nooit iemand gehad die zoiets tegen hem had gezegd op zijn ouders na. En dat was wel op een hele andere manier. Hij zag dat ze naar het raam liep. "De douche is die kant op." zei hij en wees naar de deur. Hij lachtte even en keek naar haar lichaam en grinnikte.