Concert bij het meer...

Mikaru signeerde verder en merkte op dat Fable zich ongemakkelijk voelde. Hij voelde iets van woede. Hij sloeg hard met beide handen op tafel en stond op. Akako schrok er van. "Kunnen jullie niet een keer eens niet zo hebberig doen?! Mijn hart gaat uit naar haar en geen fan kan daar iets aan veranderen! Wie vanaf nu ook maar één teken van jaloezie laat merken geef ik geen shirt!" riep hij naar de fans. Een aantal meiden deinsde terug. De rest keek naar wat anders. Ineens was het gefluister opgehouden.

Fable keek even naar de tafel en schrok even toen ze zag dat Mikaru met zijn handen op de tafel sloeg. Ze hoorde zijn woorden en bleef naar hem kijken. Ze voelde haar hart even in haar borst bonzen en zag dat Akako er ook wel even van geschrokken was. Fable keek weer naar Mikaru en legde haar handen om een van zijn armen. ''het is goed, ik snap wel waarom ze zo doen..'' zei ze zacht tegen hem en keek hem even vaag glimlachend aan.

Mikaru voelde haar handen om zijn arm. Hij keek haar aan en glimlachtte. "Okey..." zei hij. Hij ging weer zitten en ging verder met het tekenen van t-shirts. Hij zag dat het einde van de rij in zicht kwam en keek even naar Akako. Akako grinnikte en knikte. Zonder iets te zeggen begrepen ze elkaar.

Fable zuchtte opgelucht toen Mikaru weer ging zitten en verder ging met tekenen. Ze liet zijn arm los en keek ook even naar de rij. Ze zag dat het langzaam aan korter begon te worden. Ze zou blij zijn als die meisjes weg waren, want sommige leken haar nu helemaal niet meer te mogen maar ze negeerde de blikken gewoon. Het zijn gewoon overdrijvende fans.. sprak ze zichzelf toe in haar gedachten en richtte haar blik toen weer op Mikaru.

Mikaru en Akako, en ook de andere bandleden..., hadden een lamme hand gekregen van het signeren. Uiteindelijk kwam de laaste jongen aan en Mikaru was opgelucht dat het eindelijk klaar was. Hij keek naar Fable. Hij gaf haar een lange zoen op haar mond. Hij zag vanuit zijn oog hoeken hoe Akako voor iemand met een camera sprong zodat het niet op de film stond. Hij had moeite om zijn lach in te houden. Hij sloot zijn ogen tijdens het zoenen en genoot even.

Fable keek naar de laatste jongen die een handtekening kwam halen en zuchtte even. Het was vast behoorlijk zwaar als je dit steeds moest doen. Ze kon zich niet voorstellen hoe Mikaru dit steeds vol hield. Ze richtte haar blik weer op Mikaru en voelde toen ineens zijn lippen op de hare. Ze zoende hem terug en zag vanuit haar ooghoeken ook wat Akako deed en op dat moment had ook zij even moeite om niet in de lach te schieten. Ze keek toen weer naar Mikaru en sloot haar ogen even terwijl ze haar handen op zijn borst legde.

Akako hield de fotograaf bezig terwijl hun aan het zoenen waren. "Hey, Mikaru ik denk niet dat ik hem nog lang bezig kan houden..." riep hij voor de gein naar hem. Mikaru kon zijn lach bijna niet in houden en stopte met het zoenen. "zullen we naar huis gaan?" vroeg hij en glimlachte.

Fable bleef hem rustig door zoenen en hoorde de woorden van Akako. Ze had nu behoorlijk moeite om niet te lachen en toen Mikaru zijn lippen van de hare afhaalde lachtte ze toch even zachtjes. Ze hoorde toen de vraag van Mikaru en knikte even. ''ja is goed'' antwoordde ze met een rustige glimlach.

Mikaru glimlachte. Hij stond op en nam haar hand vast en liep richting de uitgang. "Akako geef jij even door dat wij er vandoor zijn?" Akako grinnikte en knikte. Mikaru keek naar Fable. "Vooruit dan maar."