Het huis van Akako, Mikaru en Micah.

Fable liep over de straat heen terwijl het avond was. Ze had haar handen in haar zakken en ze wou nu het liefst bij Mikaru zijn al had ze geen idee waar hij woonde. In sommige huizen zag ze dat de lichtten al uit waren en ze zuchtte diep. ''waar moet ik nu heen..?'' vroeg ze zacht en somber aan zichzelf. ''misschien heb ik daar wel antwoord op schat'' zei een jongens stem ineens. Fable keek verbaasd en lichtjes geschrokken achter zich en zag de jongens staan die ook bij de begraafplaats waren. ''nu is je vriendje er niet he?'' zei hij grijnsend en liep dichter naar haar toe. Fable deed een stap naar achteren en ze voelde ineens iets tegen haar rug aan waarna er ineens twee stevige armen om haar heen zaten. Ze keek met grote ogen naar de jongen die wel een stuk groter was dan haar. ''er is nu niemand die je kan beschermen'' zei hij toen wat zachter. ''laat me gaan'' snauwde ze naar zijn richting en spuugde in zijn gezicht waarna ze haar tong naar hem uit stak. Ineens voelde ze twee lippen in haar nek. ''lekker zacht nekje heeft ze'' zei de jongen die haar vast had. Ze slikte even en begon nu wel angstig te worden. Ze had dit al wel is vaker gehad en ze probeerde zich los te rukken uit de armen van de jongen. ''laat me gaan!'' riep ze toen wat kwader en angstiger.

Mikaru was bezig met Micah toen hij een stem hoorde die hem maar wat bekend voorkwam. "Fable...?" zei hij. Hij rende naar de voordeur en rende naar buiten. Hij keek rond en zag dat Fable op straat was en opnieuw werdt lastig gevallen. Hij rende naar haar toe en zag dat de jongen haar in de nek kuste. Zijn ogen leken vuur te spugen en hij rende achter de jongen. Hij pakte hem bij zijn kraag en gooide hem weg. Hij maakte met zijn chakra een scherpe schijf. Hij keek met zijn ogen in die van die van de jongen. "Als je nog maar een vinger op haar legt zal ik er voor zorgen dat je geen vingers hebt om dat te doen." hij haalde de schijf weg en liep naar Fable. Hij legde haar arm om de schouder van Fable en liep met haar naar binnen. Hij liep de woonkamer binnen. "Dit is ons huis." zei hij. Akako keek Mikaru even vragend aan maar wist gelijk wat er was. Hij grinnikte en liep naar Ayumi. "Fable ik moet je iets zeggen. Morgen ben ik samen met Akako op een koncertenreeks. Jij en Ayumi en Micah blijven hier. Als je daar geen bezwaar tegen hebt." Akako liep naar de tafel en pakte een envelop. Uit die envelop haalde hij twee kaartjes. "Hier hebben jullie een pasje waarmee je eten kunt betalen. Op ieder van hun staat 1000 euro. Koop wat kleding en maak het jezelf gemakkelijk." Hij liep naar Fable en gaf haar een kaartje en liep naar Ayumi en gaf er ook haar een. "Wij vertrekken morgen en zijn dan een weekje niet thuis. Wij vertrouwen jullie er op dat het goed gaat. Zijn er problemen dan kun je altijd bellen. Het nummer staat in de telefoon." zei Mikaru en glimlachte. Ze hadden dit al geregeld en wilde dat ze het aannamen.

(Ik ben morgen ook weg en kom zondagavond weer thuis. Maandag ben ik er zeker weer.)

'Nou, ik vind het stom!' riep Micah kwaad uit terwijl hij boos naar Ayumi keek toen ze Akako een kus gaf. En wie was Fable nou weer? Micah liep op zijn broer af en sjorde boos aan zijn broek. 'Ik wíl niet met die mevrouwen hier zitten! Ik wil met jullie zijn!' Hij richtte zijn betraande gezicht op naar Akako en begon zachtjes te snikken. Waarom gingen zijn broers nou opeens weg? Wat was nu weer concertenreeks? Micah's ogen gingen weer boos staan en hij keek even radeloos richting Mikaru, die opeens naar buiten stormde en even later binnenkwam met een onbekende mevrouw. Micah keek ook boos naar haar en hoorde wat Akako zei over de envelop. 'NEEHEE!' blérde hij luid. 'Ik - wil - niet- bij - deze - mevrouwen - blijven!' Hij gromde lichtelijk en balde zijn vuistjes. Waarom begrepen zijn broers het nu niet?

Fable keek verbaasd op toen ineens werdt los gelaten en ze hoorde toen de stem van Mikaru. ''Mikaru!'' zei ze blij en voordat ze het huis in liepen omhelsde ze hem even en gaf ze hem een kus op de wang. Toen ze binnen stonden keek ze even in het rond en zag ze ook Akako en Ayumi. Ze glimlachtte naar hen waarna ze zijn woorden hoorde en verbaasd naar het pasje in haar hand keek. Ze knikte toen even en zuchtte diep. ''ik zal je wel gaan missen..'' zei ze zacht en keek op toen ze nog een jongentje zag. Hij was blijkbaar het broertje van Akako en Mikaru en leek niet zo blij. Ze keek naar het jongentje en keek toen even weg. Ze zuchtte diep en wist toen even niets meer te zeggen.

Mikaru wist even niet wat te doen. Micah wou kennelijk mee. Hij dacht na. "Oke.." zei hij. "Micah jij mag mee." Akako keek verbaasd op. "Ayumi en Fable, jullie redden het wel hier, neem ik aan. En maak je niet druk over de rekeningen, die worden automatisch betaald." zei hij. Mikaru keek naar Fable. "Ik ga je ook missen." zei Mikaru. Hij geeuwde even. "Wil je op de logeerkamer of bij mij op de kamer?" vroeg Mikaru. Niet veel later vroeg Akako dit ook aan Ayumi.

Ayumi keek naar Micah, en dan naar de jongens. Ze glimlachtte naar Fable, en ze luisterde naar de kleine zijn woorden. "Ook niet als Aya bij je komt liggen?" Vroeg ze dan aan Micah, en ze grinnikte heel even kort. Dan hoorde ze de vraag van Akako, en ze glimlachte naar hem. "Ik slaap wel bij jou." Zei ze dan tegen hem, en ze keek rustig naar hem. Daarna liep ze naar hem toe, en ze gaf hem een kusje op zijn lippen. "Wil je me de kast met handdoeken tonen." Vroeg ze dan zachtjes in zijn oor, en keek hem lief in de ogen aan.

Akako hoorde haar woorden en glimlachte. "Tuurlijk." hij pakte haar hand vast en liep naar boven. Hij liep met haar de douche-ruimte in en wees naar een kast. "Daar liggen ze" zei hij en begon haar daarna te zoenen. Even later stopte hij en glimlachte. "Ik ben op mijn kamer als je me nodig hebt." zei hij en liep richting de deur.

Fable keek op van zijn vraag en glimlachtte even. ''ik wil wel bij jou op de kamer'' zei ze rustig tegen hem. ''als je dat teminste goed vindt'' zei ze waarna ze hem een kus op de lippen gaf en nog een keertje het huis rond keek. Het was een mooi huis, ze keek toen weer even naar Mikaru en glimlachtte rustig naar hem. ''nog bedankt trouwens van dat gedoe met die jongens'' zei ze zacht tegen hem.

Ayumi volgde hem naar de douche-ruimte, en ze glimlacht dan naar hem. Ze zoende dan lekker met hem mee, en ze keek hem lief in de ogen aan. "Dankje en ik zal je wel roepen." Zei ze dan met een glimlach, waarna ze dan rustig haar kleren uittrok. Ze nam een handdoek die ze klaar legde voor haar, en ze liep dan de douche in. Ze liet het water op haar stromen, en ze genoot er dan ook van. Rustig douchte ze zich, waarna ze niet veel later er weer uitkwam. Ze deed de kraan dicht van de douche, en ze stapte er dan rustig uit. Ze droog zich af met de grote handdoek, en ze wikkelde die om haar lichaam. Ze nam daarna haar kleren op, en ze liep naar de gang toe. "Akako waar is je kamer?" Vroeg ze dan aan hem, en ze keek even in het rond.

Akako was op bed gaan liggen en in een lichte slaap gevallen. Hij schrok op toen hij haar vraag hoorde. "Hiero." zei hij. De deur stond op een kiertje dus ze zou het kunnen vinden.
Mikaru glimlachte. "Ik zou het juist fijn vinden" zei hij. "Het is bedtijd, Micah" zei hij. Hij wachtte tot Micah naar boven was en gaf Fable kort een zoen. Hij pakte haar hand vast en leidde haar naar zijn kamer.

Ayumi hoorde zijn stem, en ze liep dan in zijn richting. Ze deed de deur dan ook open, en ze liep rustig naar binnen met enkel de handdoek om haar heen. Haar kleren had ze in haar hand, en ze ging dan rustig op zijn bed zitten. Ze keek wat rond in zijn kamer, en ze merkte hoe groot hij wel niet was.

Fable keek hem aan en glimlachtte even om zijn woorden, waarna ze hoorde wat hij tegen Micah zei. Ze keek even naar Micah die naar boven ging waarna ze weer naar Mikaru keek en zijn lippen even op de hare voelde. Ze merkte dat hij begon te lopen en ze liep rustig met hem mee. Waarschijnlijk gingen ze naar zijn slaapkamer. Teminste dat verwachtte ze.

Micah zuchtte even verveeld en strompelde de trap op. Hij keek Akako even een poosje zwijgend aan en glimlachte toen zwakjes. 'Ik wil Aya op mijn kamer vannacht!' riep hij opgewekt. Daarna ging zijn blik naar de reserve-kleding die hem was aangetrokken toen hij buiten zinnen was. 'En ik wil mijn beertjespyjama!' vervolgde hij op een nu wat nijdigere toon. Hij keek met een zielige blik op tegen zijn grote broer en wachtte op wat hij zou doen of zeggen.

Mikaru liep naar zijn slaapkamer met Fable. Hij ging op bed zitten en glimlachte naar Fable.
Akako keek naar zijn broertje. "Ik weet niet of Aya daar wel zin in heeft." Hij keek even naar Ayumi en hoopte dat ze bij hem bleef. "Die beertjespyama kom ik wel aan doen." zei hij daarna. Hij stond op en liep naar de kamer van Micah. Hij haalde uit de kast de beertjespyama en keek naar de deur en wachtte tot Micah kwam.

Ayumi keek van Akako naar Micah, en ze wist even niet wat doen. "Aya is te moe om tevoorschijn te komen, en volgende keer zal ze bij je komen slapen." Zei Ayumi dan zachtjes tegen hem, en ze keek dan naar Akako. Ze geeuwde heel even kort, en ze glimlacht dan naar Akako.

Akako glimlachte door wat Ayumi zei.
Mikaru was zich inmiddels al aan het klaar maken om naar bed te gaan. Hij poetste zijn tanden en kwam weer op zijn kamer. Hij glimlachte naar Fable en ging weer op bed zitten.