Werewolves..

Alou liep in het bos. Hij zuchtte. Hij had zijn weerwolf veranderingen nog steeds niet in de hand. Dan haatte hij. Hij wou ook gewoon kunnnen veranderen.. maarja.. Als er niemand is die het je kan leren, wil het ook niet echt lukken. Hij keek naar een dikke eik en plofte ertege. "Klote zooi.." Schold hij. Hij keek tussen de bomen door.. Hij vloekte. De volle maan stond daar vol te schijnen. Als er nou mar niemand kwam..

Lara liep door het bos. Ze zuchtte en keek even naar de volle maan. Ze geloofde niet zoveel van alles van de verhalen. Behalve van de duivels en vampiers. Ze slikte even en zag een jongen. Ze stopte en keek de jongen aan. Ze zweeg en kwam weer dichterbij

Alou's oren hoorde iets. Hij keek in de richting van het geluid en zuchtte. Niet nu! dacht hij. "Hallo." Zei hij met het hoofd naar de grond. "Zie je die volle maan, je moet uitkijken voor weerwolven." Zei hij en lachte even. Hij wás een weerwolf en alleen hij wist hij. Hij zou aleen volledig veranderen met de maan, die nu boven aan stond.

Lara keek hem aan. "Ik geloof niet in weerwolven" zei ze stil. Ze begon even te twijfelen omdat de vampiers en duivels echt waren. Ze zweeg en keek naar de maan. Hij was helemaal kalar om weerwolven op te roepen. Dat wist ze niet, ze geloofde het niet

Ayumi liep in haar wolvenvorm, en ze markeerde met haar klauwen de bomen. Ze was een Lycan, en ze stapte rustig op haar twee achterpoten. De Lycan die ze was noemde Aya, en deze mocht het lichaam overnemen. In de verte zag ze een meisje, maar ook een jongen en ze keek deze heel even aan. Rustig besloop ze hen heel even, en aan de jongen zijn geur rook ze dat hij een Weerwolf was. Zij was ook een soort Weerwolf, maar dan met het feit dat ze zowel dag als nacht kan veranderen. Ze grijnsde heel even, waarna ze dan in de boom boven hem ging zitten. Ze keek droogjes naar beneden, en ze keek hen gewoon aan.

Alou's nagels gingen over de grond en maakte een spoor. "Echt niet.." Zei hij terwijl hij opkeek. Hij lachte terwijl zijn tanden lang werden. "Wat gek.." Zij hij en stond op. Hij lachte. HIj keek naar de andere wolf. "Hallo.' Zei hij en keek naar haar. Zij was vast een lycan. Dat wou hij ook leren.. Nooit meer wachten op de volle maan. Zijn handen werden al behaard.

Lara keek geschrokken toe. "Ben je een?" vroeg ze stil. Ze zette een stap achterfuit en keek hem bang aan. Was het toch waar? Al die verhalen?! Ze keek hem aan en zag hoe hij veranderde. Ze wist niet wat doen

Ayumi of beter gezegd Aya keek de jongen aan, en ze sprong dan naar beneden. "Hallo." Zei ze met een brede grijns, en ze kijkt dan even naar het meisje. Ze snoof hard naar haar, en ze bleef toch nog gewoon kalm. Je kon zo het bloed nog zien van daarnet, want ze had weer eens een mens opgejaagd. "Wat doet een mens hier nu in het bos terwijl ze moet weten dat het hier gevaarlijk kan zijn met al die Lycans, Vampieren, Duivels en Weerwolven." Zei Aya dan met een brede grijns, want ze had het deels ook over zichzelf. Daarna knipoogt ze heel even naar de jongen, en ze grinnikt heel even kort.

Alou lachte en zijn oren kwam uit zijn haar. "Wat is er." Zei hij tegen het Lara. "Bang voor wolven." Hij lachte vals en keek naar Aya. Meschien kon zij hem wel leren een Lycan tezijn. "Iedereen denkt dat weerwolven en Lycans niet bestaan." Zei hij tegen Lara. "maar ze bestaan weldegelijk." Sprak hij verde en nam de rest van zijn wolven gedaante aan. Zijn kleren scheurde en zijn grote poten kwam tevoorschijn. Zijn nagels tikte tegen de grond. HIj was klaar om te doden. Hij kreeg ee dikke vacht en gromde.

Lara stapte sneller achteruit en struikelde. Ze viel hard op haar rug en raakte een steen. Ze voelde aan haar pijnlijke hoofd. Ze keek dan naar Alou, vol angst. "Doe me niets!" riep ze bang en iets smekend. "Ze hebben me al zo vaak gemarteld" zei ze stil

Aya keek de jongen aan, en ze grijnsde heel even kort. Ze stapte dan naar hem toe, en ze rook wat aan hem. Ze bewoog haar oren heen en weer, en ze kijkt dan het meisje even kort aan. Ze had weer zin om iets te doden, en ze grijnsde heel breed. Daarna sprong ze weer in de boom, en ze keek in het rond. Ze lette goed op dat er geen jagers waren, en daarna ging ze weer gewoon naast hem staan.

Alou was, met zijn zwarte vacht, haast niet te zien in deze donkere nacht. Hij lachte naar Aya. Alou snoof de lucht van Lara op. Hij rook angst en niet z'n klein beetje ook. Toen hoorde hij iets. Een hert? Hij keek in de richting van het geluid en zag een hert. Hij gromde. Nam toen een aanloop en drukte het hert zonder moeite tegen de grond. Beet zijn strot dicht en keek naar Aya. Rond zijn bek hin bloed. Het druppelde eraf. Een grijns kwam rond zijn gezicht en hij kwam weer uit de struiken.

Aya keek de jongen aan, en ze volgde hem met haar blik. Ze rook hem al vanop een afstand, en ze grijnsde dan ook heel breed. Daarna sprong zo op het meisje af, en ze duwde haar tegen de grond. "Je mag blij zijn dat je niet blond bent, anders lag je hier nu al dood. Maar dat wil niet zeggen dat ik je nu ga laten gaan." Zei Aya dan grommend tegen haar, en ze plaatste haar klauw in het meisje haar schouder. "Je zult al wel van de gevreesde gehoord hebben?" Vroeg ze dan aan haar, en ze keek deze door dringend aan.

Alou kwam aanlopen en wierp een snelle bik op Aya. Hij wou alle pijn van Lara zien. Hij zette zijn poot op de andere schouder. Hij nagels schoten in haar huid. Hij lachte. Hij haalde zijn poot met nagels uit naar achter. Toen zette hij zijn poot weer neer en keeknaar Aya. Bloed van zijn bek druppelde op de grond. Hij lachte. Dit voelde geweldig. hij zat wel te denken over wat Aya zei waarom blond? "Waarom blond eigenlijk." Vroeg hij toenmaar aan haar.

Lara kneep har ogen dicht en verging van de pijn. Haar beide schouders blloeden heel erg hard en ze had vreselijk veel pijn. Ze was al blij dat Alou stopte maar de andere klauw zat nog steeds. "Stop!!" gilde ze

Alou keek naar het gillende meisje en lachte. Hij likte het bloed op. Toenliet hij zijn tong over haar gezicht glijden. Hij lachte. Toen keek hij naar Aya die niks deed. Hij beet in de schouder van Lara. Waar bloed uit kwam likte hij het op. Hij wist zelf niet eens wat hij deed.

Aya keek de jongen aan, als hij die vraag stelde. "Het is een lang verhaal." Zei Aya dan tegen hem, en ze drukte haar klauw nog dieper in het meisje in. Even grijnsde ze heel diep, en ze liet dan het meisje na een lange tijd los. Ze hoorde plots een schot in de lucht, en ze stak haar neus dan de lucht in. Ze gromde dan ook luid, en ze keek dan naar de jongen. "Als je leven je lief is verdwijn dan van deze plek, er zijn jagers in de buurt." Zei ze dan tegen de jongen, en ze sprong al een boom in.

Lara schrok en gilde harder. "Stop please! Stop!" gilde ze vol tranen van pijn. Ze trilde van angst en ook van de pijn die ze had. Haar beide schouders bloeden hevig maar het meeste werd afgelikt. Ze draaide haar hoofd weg toen ze een lik kreeg

Alou gromde. Hij klom in de boom en keek naar de lucht. Waarom moesten ze nu komen. Hij keek naar het meisje wat onder de boom lag. Hij knipoogde naar Aya. Alou was zwart van vachtkleur. Hij was niet makkelijk te zien. Hij lachte toen de jagers weg waren.

Lara legde haar hand op de pijnlijkste schouder. Ze keek ernaar en veegde het bloed af. Ze zuchtte en had nog steeds veel pijn. Tranen stonden in haar ogen. Ze werd steeds gemarteld. Nooit werd ze goed behan,deld

Aya keek de jongen aan, en ze keek dan naar beneden. Door haar grijze vacht was ze wel een beetje zichtbaar, maar ze verstopte zich daarna achter de wolf. "Doe me een lol, en zorg dat ze me niet zien." Zei Aya dan tegen hem, en ze legde even haar poot op zijn rug. Ze hield de jagers in het oog, en ze wist dat het diezelfde waren van bij de verlaten hut.

De jagers waren nog niet helelmaal verdwenen. Alou ging voor Aya zitten zodat zij niet werd opgemerkt. Hij zuchtte toen hij de jagers niet meer zag. Hij keek naar Aya. "Volgens mij is het veilig." Zei hij en keek nog een keer die richting in.

Aya keek de jongen aan, en ze gaf hem dan een lik. "Dankje, want die jagers hebben zilveren kogels, en daar moeten we zeker mee oppassen." Zei Aya dan tegen hem, en ze ging rustig naast hem zitten. "Btw wat is je naam eigenlijk?" Vroeg Aya dan aan hem, en ze hoorde dan de woorden van Ayumi. "Nee, dame ik zal jou niet vergeten voor te stellen." Mompelde ze terug tegen Ayumi, en ze grinnikte dan ook heel even zacht.

Alou keek naar Aya. "Ik heet Alou." Zei hij en voelde toen pas goed de lik. Hij lachte een beetje en likte terug. "Kom we gaan naar beneden." Zei hij en keek naar de grond. Hij lachte en keek toen even naar Aya. "Als ik vragen mag, ben jij een Lycan?" Vroeg hij toen.

Aya keek hem aan als hij zich voorstelde, en ze grinnikt dan ook heel even. "Is goed hoor." Zei Aya dan tegen hem, en ze sprong dan naar beneden. Ze had zijn lik wel gevoeld, en ze grijnst heel even breed. "Ik ben Aya de gevreesde en het meisje dat ik meestal ben noemt Ayumi." Zei ze dan tegen hem, en ze luisterde dan naar zijn vraag. "Ja, ik ben een Lycan, en jij zeker ook?" Vroeg Aya dan aan hem, en ze hoorde dan de opgeluchte zucht van Ayumi.