Don't want to see anyone anymore.

Aya was naar de verlaten hut gerend, en dit was dan ook de plek waar ze Dark voor het eerst weer gezien had. Nouja ze negeerde die herinnering gewoon, en ze ging de hut binnen. Natuurlijk kraakte de vloer nogal, maar dat interesseerde haar niet echt. Ze wilde niemand meer zien, aangezien ze toch alleen maar problemen veroorzaakte. Ze zag een zilveren mes liggen, en ze keek er dan ook heel even naar. Zou ik dat gebruiken? Dan breng ik tenminste geen problemen meer. Zei Aya in haar gedachten, en Ayumi hoorde dat dan ook. Ben je gek we delen wel hetzelfde lichaam hoor, en ik wil mijn adoptiebroer nog zien Aya!!! Zei Ayumi dan kwaad tegen haar, en Aya zucht dan ook heel even zacht. "Ayumi al dat gedoe met Dark en Alou word ik beu, en ik wil zowel beide niet verliezen." Zei ze dan triestig tegen haar, en ze ging dan neerliggen. Dat weet ik, maar toch moet je niet weggaan van hen of jezelf vermoorden is ook geen oplossing. Praat met beide tegelijk, en dan komen jullie er wel. Zeg dan desnoods dat jij Amber ook met rust laat, en dat Dark dat ook moet doen. Ok Alou is niet echt iemand die hij ook kent, net zoals jij Tessa hebt gekent maargoed het is wel ongeveer hetzelfde. Zei Ayumi dan rustig terug tegen haar, en Aya schudde haar hoofd even. "Nee, ik ga niet meer terug ze moeten maar zelf komen." Zei ze dan koppig maar Ayumi reageerde er niet meer op, en ze zuchten dan beide gewoon. Niet veel later hoorde Aya wat, en ze keek dan rustig naar de deur. Er stonden mensen daar, en ze wist even niet wat doen. "Die wolvin krijgen we toch nooit te pakken we geven het gewoon op, we gaan naar andere landen om daar te gaan jagen." Zei een jager dan tegen de groep, en daar gingen ze dan weg. "Huh? Ze laten me met rust? maar dat is nu fijn." Zei Aya mompelend tegen Ayumi, en ze kwispelde heel even kort. Ze was blij dat ze het eindelijk begrepen, en ze sloot haar ogen dan maar weer.

Dark was met tegen zin terug in Daisuke veranderd, want hij had al zo'n gevoel gehad dat Daisuke naar Aya zou gaan. Maarja Daisuke was al een tijdje niet meer tevoorschijn gekomen en dus had Dark hem maar laten gaan.

Daisuke zat in de bosjes met Wizu op zijn schouder en keek naar de mannen voor de hut. ''ga nou weeheeg..'' zei hij vermoeid en snoof. Even later zag hij ze weg gaan en stapte uit de bosjes. Hij liep naar de hut toe en opende de deur voorzichtig. Hij stapte de hut binnen en keek in het rond. ''Aya?! ben je hier?!'' riep Daisuke vragend.

Aya lag in de donker neer, en ze hoorde ineens de deur open gaan. Even rekte ze zich uit, en ze sloot haar ogen kort. Plots merkte ze Daisuke op, waarna ze dan recht stond om hem te doen schrikken. Ze stond vlak achter hem, en ze besprong hem dan. "DAISUKE!!!" Riep ze dan terwijl ze op hem sprong, en ze grinnikte heel even kort. Eigenlijk had ze niemand verwacht hier, maar haar bruidegom wilde ze zeker zien. "Ik ben vrij van de jagers Daisuke, en ze waren hier net aan de hut." Zei Aya dan kwispelend, en ze gaf hem dan een grote lik op zijn gezicht.

Daisuke keek nog steeds in het rond en ineens viel hij voorruit. Hij keek verbaasd op en had zich rot geschrokken. Met grote en geschrokken ogen keek hij in die van Aya en toen hij besefte dat het Aya was verscheen er een brede glimlach op zijn gezicht. ''Aya!'' zei hij vrolijk. ''dat waren dus zeker die mannen net voor de hut? Maar iniedergeval mooi dat je van ze af bent'' zei hij glimlachend tegen haar. Hij was echt blij voor d'r en liet dat ook goed merken.

Aya kwispelde dan ook vrolijk, en ze grinnikt heel even om zijn geschrokken gezicht. "Ben ik dan zo eng?" Zei ze voor de grap, en ze gaf hem alweer een lik in het gezicht. "Ja ik hoorde hen spreken dat ze het op gingen geven, en dat ze mij toch nooit zullen grijpen. En ze gaan naar andere landen jagen, dus ben ik erg veilig hé. Alleen had ik om eerlijk te zijn niemand verwacht hier, maargoed jij bent een uitzondering." Zei ze dan tegen hem, en ze veranderde in haar mensenvrom. Natuurlijk keek Ayumi toe naar beide, en Aya gaf aan Daisuke een kus.

Daisuke keek haar aan terwijl hij nog steeds op de grond lag en zij op hem lag. ''ik maakte me gewoon zorgen over je, al verbood Dark me eerst om naar je toe te gaan, hij wou bijna weg gaan hierrow maar ik zat natuurlijk nog in zijn lichaam en ik wou hier blijven'' zei hij droogjes en grinnikte even. Hij zag hoe Aya in haar mensen vorm veranderde en dat was meteen ook een stuk lichter voor hem. Hij voelde toen ineens haar lippen op de zijne en werdt knalrood.

Aya hoorde zijn woorden, en ze zucht dan heel even diep. "Zie je dat zilveren mes daar?" Zei ze dan terwijl ze het mes aanwees, en ze keek hem aan in de ogen. "Nog even en ik had het in mijn hart gestoken." Zei ze dan tegen hem, en ze keek heel even weg. Ze merkte dan dat hij knalrood werd van de kus, en om hem te plagen gaf ze hem een iets langere kus.

Daisuke zijn blik ging naar het mes en slikte een keer. Hij keek haar weer aan en zuchtte. ''gelukkig heb je dat niet gedaan..'' zei hij zacht en voelde toen hoe ze hem weer een kus gaf en deze keer iets langer. Zijn ogen waren voor even dicht en hij opende ze daarna weer waarna hij haar aan keek. ''waar heb ik die aan te danken?'' vroeg hij grinnikend met een nog steeds knalrood hoofd.

Aya had zijn woorden gehoord nog voordat ze hem gekust had, en ze kuste hem nog steeds even door. Na een tijdje haalde ze haar lippen van de zijne af, waarna ze dan zijn vraag hoorde. "Om dat je zo mooi bent." Zei Aya dan grinnikend tegen hem, en ze keek hem heel diep in de ogen aan. Ze streelde met een hand door zijn haren, en ze blijft hem diep in de ogen aankijken.

Daisuke luisterde naar haar woorden. ''eh.. bedankt..'' zei hij zacht. ''jij bent ook mooi hoor, als mens zeker'' zei hij met vaag glimlachje. Hij voelde het gestreel in zijn haar en hij voelde zich toch wel vreemd nu. Hij zat hier gewoon met diegene die zijn adoptie zus in zich had. Dark keek droog toe en walgde er van. dit is toch niet te geloven.. zei hij walgend en snoof.

Aya grinnikte bij het horen van zijn woorden, en ze bleef hem in het haar strelen. Ze keek ook nog steeds in de ogen aan, en ze gaf een likje in zijn hals. "Toch ben jij nog mooier." Zei ze dan fluisterend in zijn oor, en ze hoorde dan Ayumi gillen in haar. Ze kon het even niet laten om te grijnzen, en ze sloot dan heel even haar ogen. "Ayumi gil zo niet ik word doof van jou." Mompelde Aya enkel hoorbaar voor Ayumi. Ben je gek dat is wel mijn broer hoor!! Riep Ayumi in haar, en ze merkte dan dat Aya gewoon verder deed.

Daisuke voelde nog steeds het gestreel in zijn haar en toen kort daarna ook het likje in zijn hals. Hij slikte even en wist eigenlijk niet goed wat hij moest doen of denken. Het was zo vreemd zo, en dat kwam vooral omdat zijn adoptie zus in Aya zat. ''ik denk toch dat jij heel veel mooier bent hoor'' zei hij rustig tegen haar en grinnikte even zachtjes.

Aya keek hem aan in de ogen, en ze grinnikte heel even kort. "Nee hoor dat ben jij al." Zei Aya dan met een grijnsje, en ze keek dan heel even in het rond. Ze keek kort naar het zilveren mes, en daarna weer naar Daisuke. "Dark is zeker nog kwaad op me omdat ik zo'n dingen had gezegd?" Vroeg ze dan wat nieuwsgierig, en ze ging dan zitten op hem.

''ja hij is nogal kwaad, waarom weet ik eigenlijk niet echt precies maar hij wou eerst echt weg gaan of zelfs dood'' zei Daisuke droog en snoof. ''als je mij vraagt wat overdreven..'' zei hij daarna met een zucht. Hij volgde Ayumi met zijn blik toen ze op hem ging zitten en grinnikte even. Wizu lag ergens onder een tafeltje en was vredig in slaap gevallen.

Aya zucht heel even diep, en ze keek hem in de ogen aan. "Nou hij heeft geen reden om kwaad te zijn op mij. Ik heb juist wel redenen genoeg en ik vond het stom dat ze om mij zaten te vechten!!" Zei Aya dan boos en ze staarde dan naar een muur. Ze zucht heel even kort, en ze gaf Daisuke dan weer een kus. Toch bleef ze plagerig op hem zitten, en ze keek hem dan aan. "De rede dat ik zei dat ik ging verdwijnen uit hun leven was om het gevecht op de één of andere manier te stoppen." Vervolgde ze dan haar woorden, en ze keek dan heel even weg.

Daisuke schrok even door dat Aya ineens zo boos reageerde en zijn ogen werden even groot. Hij voelde daarna weer hoe ze hem een kus gaf en slikte even. Hij luisterde toen naar de rest van haar woorden en hield haar even vast want hij ging nu zelf ook recht zitten en dan zou zijn niet omvallen als hij haar vast hield. Hij stond toen langzaam aan op en ging bij het raam staan. ''Dark mist je Aya.. het is niet zo zeer dat hij het tegen me gezegt heeft maar ik weet het gewoon. Als het om jou gaat dan heeft hij een zwak hart. Hij kan hier niet eens weg gaan al zou hij dat willen'' zei Daisuke terwijl hij nog steeds naar buiten keek door het raam. Dark had de woorden van Daisuke gehoord maar reageerde er niet op. Hij was er eerder wat stil van.

Aya volgde zijn bewegingen met haar ogen, en ze keek dan toe als hij haar even vast nam om recht te gaan staan. Zij bleef echter gewoon zitten op de grond nadat hij naar het raam liep, en ze zucht dan ook heel even diep. Aya had haar blik op de grond gericht toen ze zijn woorden hoorde, en ze zucht weer even diep. "Nou hij is niet de enige." Zei Aya dan zacht, en ze stond dan op. "Hij, jij en Ayumi betekenen heel veel voor me, maar toch zit ik altijd in problemen. Ik wil niet dat hij me nog eens helpt, en ik vraag er ook niet achter." Zei ze dan waarna ze plots naar het eerste verdiep liep. Ze ging daar in een donkere kamer zitten, en ze moest tranen bedwingen.

Daisuke luisterde naar haar woorden en wou antwoorden maar zag dat ze naar de eerste verdieping liep. Hij zuchtte eens diep en liep er ook naar toe. Hij keek in het rond en zag haar in een donkere kamer zitten. Hij liep naar haar toe en ging naast haar zitten. Hij sloeg troostend een arm om haar heen en glimlachtte lichtjes. ''het komt vast wel weer goed, en Dark deed het speciaal voor jou dat hij je beschermde, het kon hem nooit iets schelen als hij pijn zou krijgen alleen ik denk.. dat hij op het laatst wat vermoeid raakte. Hij kreeg ook steeds meer kortsluiting in zijn elektrischiteits kracht..'' zei Daisuke met een zucht.

Aya bleef zitten, en ze merkte dan dat Daisuke haar gevolgd was. "Hij had dat niet moeten doen Daisuke, en het is telkens mijn fout dat hij vermoeid geraakt. Maar wat er met zijn ouders gebeurd is zit me dwars, aangezien het een heel groot deel door mij komt. Hoewel ik niets afwist van het gebeuren, aangezien ik wilde weten wie mijn echte ouders waren." Zei Aya dan tegen hem, en ze legt haar hoofd tegen hem aan. "Ik wil hem niet kwijt, maar ook niet dat hij gewond geraakt door mij. Daarom dat ik ook die woorden zei dat ik uit hun leven zal verdwijnen." Zei ze dan verder tegen hem, en ze sloot heel even haar ogen. Ze plaatste haar hand op zijn been, en ze zucht dan ook heel even diep. Ze kon er niet meer tegen, en ze wist ook niet meer wat ze moest doen. Ze mistte Dark heel erg, maar nu die anderen erbij waren gekomen kon ze zich niet meer gedragen zoals vroeger. Ze wilde Dark zo graag voor haar alleen net als vroeger, maar dat ging nu niet meer.

Daisuke luisterde naar haar woorden en voelde haar hoofd tegen zich aan. ''Dark heeft het er behoorlijk moeilijk mee als het om zijn ouders gaat, dat is niet te ontkennen'' zei Daisuke met een zucht en merkte toen ook de hand op zijn been. Hij legde zijn hand voorzichtig op die van haar en sloot voor kort zijn ogen.

Aya hoorde zijn woorden, en ze sloot haar ogen heel even. Ze liet haar hand op zijn been, en ze bleef gewoon zo tegen hem aanzitten. Ze genoot van de stilte in de hut, en ook van het gezelschap naast haar. Ze deed haar ogen weer open, en ze keek dan naar Daisuke. "Het spijt me dat je vaak de pijn voelt als Dark gewond raakt." Zei ze heel zachtjes, maar toch was ze er zeker van dat ze hen zou beschermen.

Daisuke had zijn ogen nog steeds gesloten tot dat hij haar woorden hoorde. Hij opende zijn ogen weer en keek haar diep aan in de ogen. ''geeft niet..'' zei hij zacht. Op het been waar ze haar hand had liggen, zat nog steeds een groot litteken door die keer bij de verlaten hut dat ze haar klauw in zijn been had gestoken. Soms prikte het nog een beetje of dat leek gewoon zo.

Aya keek hem aan, en ze streelde zijn been heel even kort. Ze sloot haar ogen dan ook weer even, en ze dacht na over vanalles. "Kan je zeggen dat het me spijt?" Vroeg Aya dan aan Daisuke, en ze deed haar ogen weer open. Ze wist echt niet wat ze nu moest doen, en ze gaf dan Daisuke weer een kus op de lippen. Ze stond dan recht en ze liep naar een raam toe, waarna ze dan even kort naar de hemel keek.

Daisuke voelde het gestreel en glimlachtte even. Hij hoorde haar woorden en knikte. ''ja tuurlijk'' zei hij. Hij wou er eigenlijk nog bij zeggen dat Dark het nu misschien al wel gehoord had maar liet dat maar even achter wegen. ''Dark..'' zei Daisuke. Laat maar Daisuke.. ik heb het al gehoord, maar ik wil nog even niet tevoorschijn komen ofzo als je het niet erg vindt.. zei Dark met een zucht. ''ow oke..'' zei Daisuke zacht terug en stond toen ook op. Hij ging achter Aya staan en sloeg zijn armen om haar heen. Hij legde zijn hoofd op haar linker schouder en glimlachtte even lichtjes. Hij was nu niet meer zo nerveus er voor om iets bij Aya te doen.

Aya had zijn woorden gehoord voordat ze naar het raam was gegaan, en ze keek nog steeds naar buiten. Ze wist verder niets te zeggen of te doen, en ze voelde dan ineens zijn armen om haar heen. Ze keek om naar hem, en ze glimlacht dan ook heel even. Rustig plaatste ze haar handen op de zijne, en ze bleef gewoon zo staan. Sluit de ogen heel even, en bleef kalm staan.