rustig bij het meertje....

Amber kwam aangevlogen en landde rustig.
haar duivelvorm verdween en ze keek rond.
rustig keek ze naar het rustig bewegende water.
ze loopt er heen en hurkt er bij neer.
rustig kijkt ze naar haar spiegelbeeld.
"waarom heeft Aya zo'n hekel aan mij?!?".
mompelde ze in zichzelf.
kon ik er maar over praten dacht ze.
rustig ging ze zitten in het gras......

Aya liep verdwaasd rond richting het meer, en ze keek naar de grond. Ze was nu in haar wolvenvorm, en ze herinnerde niets meer van de dag wat er gebeurd was. Ze zucht heel even diep, en ze kwam dan aan bij het meer. Ze had niet door dat Amber er ook was, en ze plofte dan in de verte neer aan de rand van het meer. Ze keek naar het water, en ze dronk dan ook heel even. Ze bleef naar et water kijken, en het kon haar niet schelen dat ze nu neergeschoten zou worden.

Amber hoorde opeens geritsel en keek om.
ze zag dat het Aya was en zuchtte.
"waarom is zei hier" mompelde ze zacht.
ze zuchtte even en kijkt weer naar der spiegelbeeld.
voor de zekerheid veranderde ze in haar duivelvorm.....

Aya keek nog steeds naar het water, en ze had het nog steeds niet door. Ze wist niet meer wat doen, en ze had bang dat Dark boos was op haar. Zijn ouders waren door haar dood, en ze zucht heel even diep. Dan stond ze plots op, waarna ze dan op haar twee achterpoten ging staan. Ze stond met haar rug naar het water toe, en ze liet zich er dan in vallen. Ze wilde hier niet meer zijn, en dus liet ze zich maar in het water zakken.

Amber keek op toen ze een plons hoorde.
"Aya!!!!" haar duivelvorm verdween.
ze sprong in het meertje en zwom naar Aya.
ze dook onder en zag Aya.
ze zwom zo snel mogelijk naar der toe......

Aya bleef gewoon onderwater gaan, en ze had haar ogen gesloten. Ze wilde niet meer leven, om te voorkomen dat Dark geen problemen meer kreeg door haar. Ze had niet door dat Amber naar haar zwom, en ze deed haar mond dan ook open waardoor er water in kwam.

Amber kwam op tijd bij Aya.
ze greep haar vast en kreeg haar duivelvorm.
daardoor was ze heel snel bovenwater.
ze klom het water uit en legde Aya neer.
"Aya?!?" ze keek bezorgd.
ze legde haar oor op de plek van haar hart......

Aya opende haar ogen als ze weer op land lag, en ze spuwde dan water uit. Ze keek naar Amber, en ze gromde even kort. "Laat me sterven." Zei Aya dan tegen haar, en ze probeerde op te staan.

Amber keek verbaasd op toen ze hoorde wat ze zei.
"sterven?!?" ze keek ongelovelijk naar Aya.
"leg me dan eerst uit waarom je wil sterven?!?".
ze ging voor der staan zodat ze eerst langs haar moest.
als ze wou sterven en kijkt haar vragend aan.....

Aya stond dan op, en ze was wat wankelend op de poten. "Ik zorg voor problemen en waarom praat jij tegen mij!" Zei Aya dan erg kortaf tegen haar, en ze ging langs haar naar het water toe. Ze had geen zin om rotzooi te horen van Amber, en ze wilde het water weer inspringen.

Amber hoorde wat ze zei en snoof.
"dat denk je" en ze kijkt haar na.
"mijn oma praatte anders wel gewoon tegen jou zonder moeite!".
ze zucht even en schud haar hoofd.
"maar als je dood wil moet je het zelf weten ik heb je proberen te tegen te houden".
wil dan weg lopen......

Aya stopte plots bij het horen van haar woorden, en ze keek dan om naar haar. "Huh?" Zei Aya dan kortaf tegen haar, en ze keek dan kort naar het meer. Daarna liep ze naar haar toe, en ze sprong over haar. Ze duwde haar de grond op, en ze ging over haar staan. Ze gromde heel even kort, en ze keek emotieloos in haar ogen.

Amber viel achterover "auw" zei ze dan droog.
ze deed der ogen open en zag Aya over der heen staan.
"wat heb ik nou weer verkeerd gezegd?!?".
ze keek even naar de lucht en geeuwd even.
toen zag ze haar emotieloze blik.
"als ik iets verkeerds gezegd heb sorry" zegt ze dan droog.......

Aya keek haar nog steeds zo aan, en ze gromde weer heel even kort. "Ik weet niet waarom je dat zei, maar ik ken je oma niet." Zei Aya dan wat verward, aangezien ze het niet echt begreep of door had.

Amber keek naar Aya en hoorde wat ze zei.
ze kroop onder haar uit en staat op.
ze klopt wat vuil van der af en draaid zich naar Aya.
"oke als jij TESSA niet kent?!?" ze haalde haar schouders op.
ze geeuwd even en kijkt naar Aya.......

Aya merkte het dat ze vanonder haar ging, en ze schrok dan even bij het horen van die naam. Ze deinsde naar achteren, en ze keek dan naar de grond met hangende oren. "Tessa kende ik wel, maar dat zij je oma was wist ik niet eens. Je kon het ook eerder zeggen dat deed ik niet zo tegen je." Zei Aya dan al mompelend, en ze draaide zich dan om.

Tessa ging in het gras zitten en keek naar Aya.
"ik probeerde het eerst zonder zodat ik niet steeds op m'n oma lijk".
ze zuchtte even diep "en ik kreeg nooit de kans het te zeggen".
ze keek even naar Aya en staat dan op.
ze gooid haar haar naar achter en keek naar Aya.....

Aya luisterde naar haar woorden, en ze keek gewoon naar de grond. "Dat zag ik niet in dat je op haar leek, aangezien ik verblind was door die duivelin met blond haar. Nouja je hebt haar waarschijnlijk dood zien liggen, en ik heb de wraak al genomen." Mompelde ze dan tegen haar, en ze voelde een paar tranen langs haar wangen gaan.

Tessa luisterde naar Aya en zuchtte even diep.
"het maakt niet uit.... ik weet hoe erg het is om ouders te verliezen".
ze dacht aan der eigen ouders en zuchtte.
ook dacht ze aan Tessa die ze maar een paar dagen heeft gezien.
ook bij haar liepen een paar tranen weg.
ze veegde ze weg en keek naar Aya en zag dat ook huilde.
ze liep naar der toe en hurktte bij der neer.
ze aaide haar troostend aangezien ze nog in wolvenvorm was......

Aya keek niet op, en ze liet de tranen maar komen. Ze hoorde haar woorden, en ze voelde het gestreel op haar vacht. "Het spijt me van mijn gedrag." Mompelde ze dan snikkend tegen haar, en ze liet zich dan vallen in het gras.

Amber keek naar Aya en bleef haar aaien.
"het spijt mij ook en het geeft niet nu niet meer".
ze glimlachte en bleef haar aaien.
opeens kreeg ze in plaats van pikzwarteduivelvleugels.
2 spierwitte vleugels zonder dat ze het door had.....

Aya bleef gewoon neerliggen, en ze keek Amber aan. Ze duwde haar dan om, en ze legde haar kop op haar buik. Ze sloot haar ogen dan ook gewoon, en ze genoot van de stilte die ze nu nog kon hebben. Toch wist ze dat ze niet lang één plek kon blijven, en ze bleef toch met haar ogen gesloten liggen.

Amber werd plots omgeduwd en lag dus.
ze keek naar Aya die haar kop der buik legde.
ze glimlachte even en aaide haar.
ze zuchtte even en haar duivelvorm ging weer weg.
daarna keek ze naar de lucht.
in de wolken zag ze allemaal patronen.
en zo bleef ze even een tijdje staren......

Aya keek even naar Amber, en ze genoot van het gestreel. Dat liet ze dan ook merken door het soort van grommen, waarna ze dan haar kop even scheef hield. "Toch niet erg als ik op je buik lig é?" Vroeg ze dan zachtjes aan haar, en ze hoorde dan plots in de verte wat geluid.

Amber keek naar Aya en glimlachtte.
toen hoorde ze haar vraag en schudde haar hoofd.
"nee hoor maakt niet uit" ze grinnikte even.
even keek ze weer naar de wolken in de lucht.
daarna begon ze Aya weer te aaien.....