Rond lopen.

Chelsea keek om zich heen. Het was hier best eng. Ze ging huppelend verder en lachte. Wie viel er nou een klein meisje aan? Ze keek naar het grote kasteel waar ze voor stond. "Wow.." Zei ze zacht tegen het kasteel. "Princes Chelsea is bij haar grote kasteel, waar de knappe prins op haar wacht." zei ze lachend.

Micah verschool zich achter één van de grote buitenzuilen en fronste even toen hij een meisje zag huppelen. Aarzelend kwam hij erachter vandaan en keek haar glimlachend na. 'Hé, wacht op mij, prinses!' riep hij haar vrolijk na en hij huppelde haar achterna over de grote plaats voor het kasteel, gelovend dat ze echt een prinses was. Leeftijdgenootjes was Micah nog niet eerder tegengekomen, en hij was blij dat hij iemand had waar hij mee kon spelen. Maar wilde de prinses eigenlijk wel spelen? Hij glimlachte en ging vrolijk door. Hij zou er uiteindelijk zelf wel achterkomen.

Chelsea keek achterom. "Oh, jij moet dan de prins zijn!" Zei ze tegen Micah. Leeftijdsgenootjes zag je niet veel. Micah was vast wel lief. "Hallo, ik ben Prinses Chelsea!" Zei ze tegen hem en boog zachtjes door haar knieën. Ze lachte. Ze bekeek Micah van top tot teen en lachte. "Wilt u mij vergezellen om door dit land te lopen?" Zei ze tegen hem. Hij was de eerste en wel de liefste die ze tegen was gekomen. Ze wist zelf nog niet dat ze een Lycan was maar daar zou ze wel achterkomen.

'Ja ja!' riep Micah vrolijk uit en toen hij de prinses een buiging voor hem maakte, boog hij ook haastig terug. 'Waar is je baljurk en je kroon?' vroeg hij wat teleurgesteld terwijl hij Chelsea van top tot teen bekeek. Hij bedacht zich dat hij zich nog niet had voorgesteld en keek de prinses weer aan. 'Ik ben Micah! Prins Micah!' kwebbelde hij vrolijk.

Chelsea lachte toen zij zijn eerste vraag hoorde. "Eumm, die waren vies en heb ik naar de stomerij gebracht!" Zei ze vrolijk en keek naar Micah. "Nou welkom dan Prins Micah." Zei ze tegen hem. Ze lachte en keek naar de lucht. Die kleurde een beetje donker. "Heb jij nog broers of zussen?" Vroeg ze hyper.

'Ja!' riep Micah bijna schreeuwend van enthousiasme uit. 'Ik heb.. uhmm..' Hij dacht even met open mond na en keek even nadenkend naar de wolken. 'Ik heb twee grote broers!' zei hij dan uiteindelijk. 'Akako en Mikaru.' Micah keek Chelsea breed glimlachend aan. 'En jij? Heb jij broers of zussen?' Hij keek ook even naar de lucht, maar dat die wat donker begon te kleuren maakte hem niet veel uit.

Chelsea lachte. "Leuk!" Zei ze tegen Micah. Ze hoorde toen zijn vraag. "Euhhm, nee ik heb geen broers of zussen." Zei ze tegen hem. Ze keek naar de lucht waar zometeen vast wel spetter water uit gingen vallen. Ze lachte naar Micah. "Zijn wij en jou broers de enige hier?" Vroeg ze en keek hem aan.

'Mijn broers zijn hier niet,' antwoordde Micah verbaasd. Of toch wel? Hij keek om zich heen, maar zag ze niet. Hij richtte zich weer tot Chelsea en haalde glimlachend zijn schouders op. 'Alleen wij!' Micah stak even plagerig zijn tong uit en lachte. Toen keek hij even naar het reusachtige kasteel en even was er iets van angst in zijn ogen te zien.