alleen......

Amber zuchtte diep en liep het kerkhof op.
ze schopte een steentje weg en zuchtte diep.
rustig ging ze op een grafsteen.
ze keek naar beneden en zwierde wat met der benen.....

Ineens verschenen twee armen om Amber heen. En ze werd tegen iemand aan gedrukt met haar rug. Het was Dark die achter Amber was verschenen. ''hé amber..'' zei hij fluisterend in haar oor en hij gaf haar een kusje op haar wang.

Amber keek starend voor zich uit.
ze vond het nogal saai hier en geeuwde even.
opeens voelde ze 2 armen om der heen en ze schrok wel even.
toen hoordde ze een stem in der oor.
ze wist meteen wie het was en er verscheen een glimlach op der gezicht.
ze keek vanuit haar ooghoeken naar hem.
ze draaide haar hoofd even en gaf hem een kusje terug......

Dark voelde het kusje dat hij terug kreeg en hij liet haar los. Hij ging voor haar staan en sloeg zijn armen over elkaar heen. ''dat is lang geleden'' zei hij en hij grinnikte even. Hij was al weer behoorlijk hersteld en hij had de laatste tijd ook niet meer last gehad van de elektrischiteit storingen.

Amber sprong van de grafsteen en keek hem aan.
"te lang geleden" zei ze gapend.
"ik ging me al vervelen" ze stak haar tong even naar hem uit.
ze keek even naar het graf waar ze op zat.
maar daarna keek ze weer gewoon naar Daisuke.
"en gelukkig ben je van je storingen af" ze glimlachtte.
daarna hoordde ze iets en ze keek naar de boom.....