Afscheid Nemen

Lara kwam aangelopen en keek rond. Het was erg donker en er hing een enge sfeer. Ze liep snel door de poort en zag dat die achter haar dichtviel. Ze slikte even en liep door het kerkhof. Ze stopte bij 2 graven naast elkaar. Ze knielde neer en keek ernaar. Ze wist dat dit verboden gebied was maar elke dag moest ze afscheid komen nemen van haar ouders. Die een paar maanden geleden vermoord waren. Ze zuchtte diep en keek ernaar. Ze sloot haar ogen en zweeg een paar minuten. Ze legde nog bloemen neer en stond op. Ze hoorde iets achter haar en voelde iets maar wat was dit?

Joël keek Lara aan en had zijn hand op haar schouder gelegd "zoals ze zeggen, het is hier een verboden gebied, wat doe je hier?" zei hij met een ijskoude stem. Zijnhand was ook ijskoud en zijn huid was lijkbleek. De meesten vreesden hem.

Lara schrok en draaide haar om. Ze keek hem aan en zweeg. "Afscheid nemen" zei ze stil en zacht zonder angst in haar stem. Ze voelde zijn ijskoude hand en er liep even een rilling over haar rug. Ze kek nog even naar de namen op het graf en dan weer snel naar hem.

Joël trok een wenkbrauw omhoog "ouders toevallig?". Hij haalde zijn hand van haar schouder af en keek haar aan. Zijn ijsblauwe ogen keken in die van haar. "hebben ze je nog geen van die verhalen verteld? Ze zijn allemaal wwaar"

Lara knikte en keek hem aan. "Die stomme verhalen" zei ze grommend. "Ze zijn allemaal bijgeloof" zei ze tegen hem. Ze keek weer even nar het graf en weer naar hem. Ze zweeg en opnieuw liep er een rilling over haar rug

Joël grijnsde en grijnsde zijn hoektanden bloot "hoezo? Bijgeloof?". Hij moest even lachen en je zag nu duiddelijk dat zijn hoektanden langer waren dan zijn gewone tanden.

Lara zweeg en zag zijn hoektanden. Ze zette een stap achteruit. Waren ze nep? Normaal of echt? Ze zweeg en antwoordde niet op zijn vraag. Ze keek naar zijn hoektanden en keek even snel naar het graf. Ze trilde even.

Joël keek naar Lara" geen zorgen ik drink alleen bloed van mensen". Hij glimlachtte rustig en zag dat Lara schrik had "voor even te weten, ik ben een vampier. Hoe oud ben je?"

Lara slikte. Bloed van mensen? Had hij geen idee dat ze er zelf eentje was of was het om te plagen? Ze zweeg even. "Euhm 15" zei ze stil. Ze stapte weer achteruit. Hij was dus een vampier, het was dus allemaal toch waar!

"ik ben 17 en al een tijdje"zei Joël "zo'n 100 jaar al". Hij pakte Lara vast "ik drink alleen bloed van dieren dus geen zorgen". Hij glimlachtte even zwakjes meer je zag dat hij het meende.

Lara keek hem zwijgend aan en schrok wel even toen hij haar vastgreep. Ze luisterde stil en keek hem aan. Ze glimlachtte kort en keek naar de grond. Ze kreeg opnieuw een rilling en vond het maar raar. Een vampier dat bloed drinkt...Van dieren nog wel.

"wat denk jij van eeuwig jong zijn?"vroeg Joël met enig amusement. Hij grijnsde breed.

Lara keek hem aan. "Nee dankje" zei ze stil. Ze keek hem aan en vond het iets enger worden. Ze keek naar zijn handen die haar vasthadden. Ze hoopte dat hij snel losliet want ze vond het niet echt leuk nu

"ok mijn aanbod blijft gelden"zei Joël met een grijns. Hij haalde zijn ijskoude handen weg en hij ging op een grafsteen zitten.

Lara keek en keek nog even naar haar ouders graf. Ze zweeg en zuchtte. Ze kek dan weer naar hem. Ze voelde nog steeds een enge sfeer en opnieuw liep er een rilling over haar rug

Skyler liep een eindje verderop. In de verte zag hij een meisje en een jongen. Hij grijnsde licht en liep er op af. "Hallo mensen" zei hij rustig "ik ben Skyler en jullie?". Zijn stem klonk vriendelijk en vertrouwd, natuurlijk deed hij dat met opzet.

Lara keek op en zag een jongen. "Hoi ik ben Lara" zei ze rustig. Ze keek even naar Joel en dan weer naar Skyler. Ze glimlachtte zacht enkeek weer even naar de grond en dan weer naar hem.

Skyler ging wat dichter bij Lara staan. "Het is een eer zo'n mooi meisje als u te leren kennen" zei hij beleeft, hij boog en kuste zacht haar hand. "maar...wat doen zo'n meisje op het kerkhof?" even keek hij rond en dan weer naar Lara.

Lara grinnikte en werd iets roder. "Mijn ouders liggen hier" zei ze stil. Ze keek even rond naar de graven en dan weer naar hem. Haar wangen rood gekleurt en ze zweeg zoals altijd

"Oooh euhh...sorry" zei Skyler rustig tegen haar. Hij zag dat ze bloosde. "Het is wel lief dat je je ouders hier komt bezoeken" zei hij en glimlachte zacht naar haar. De sfeer op deze plaats deed hem goed. Hij voelde al de dolende geesten van de overledenen rond zich hangen. Genietend ademde hij eens in en keek dan weer naar Lara.

Lara zweeg. "Niet erg" zei ze stil. Ze had nog steeds rode wangen maar negeerde die al snel. Ze keek rond naar de graven en dan weer stil, zwijgend en verlegen naar hem.