bij de grot.....

Amber kwam aanvliegen en landde.
haar staart vedween en ook der vleugels.
en haar pikzwarte ogen werden weer paars/rood.
ze schudde haar hoofd en veegde wat haar uit der gezicht.
ze keek rond en zag dat ze voor een grot stond.
ze vroeg zich af wat erin zat en ze geeuwde even.
met rustige passen liep ze de grot in.
ze kon altijd al goed in het donker zien dus ze had er niks voor nodig.
rustig liep ze rondkijkend verder.
het enige wat ze zag was drubbels van het plafond.
en wat vies slijm en drap aan de muren en op de grond.
ze zag een rots aan de zijkant staan en liep erheen.
de rots was vrij schoon dus ze ging er maar op zitten......

Een grote zwarte wolven gedaante stond daar. Vlak bij de struiken. Hij gromde. Wie was dit blonde meisje. Hij zuchtte en keek goed. Dichterbij zou hij niet komen. Ze moest er zelf aanstalte voor maken. Hij keek nar haar. Hij zou haar niet uit het oog verliezen.

Amber keek even rond en zag nog steeds niets boeiend.
ze rolde met der ogen en stond maar op.
ze rekte zich uit en liep naar buiten.
ze had de wolf allang op gemerkt maar liet dat niet merken.
ze heeft sterke zintuigen en kan bijna altijd weten of er iemand is.
rustig keek ze naar de struik waar de wolf zat.
ze snoof "kom maar tevoorschijn als je durft".
ze speelde wat met der haar en bleef naar de plek kijken waar de wolf zat......

Alou stapte naar voren. De maan scheen op zijn zwarte vacht. Zijn ogen waren bloed rood. Hij lachte grommend. "Wat denk jij nou. Dat ik helemaal gek ben?" Zei hij lachend. Zijn lange rij tanden lag bloot en glisterde.

Amber keek met een emotieloze blik naar de wolf.
ze snoof "dat heb ik nooit gezegt" zei ze droog.
ze keek hem even aan en draaide zich de andere kant op.
rustig liep ze naar het grasveldje en ging daar zitten.
zo bleef ze naar de maan staren maar wel alert.
als de wolf zou aanvallen......

"Maar dat denk je wel." Zei hij vals. Hij keek naar het meisje en verroerde geen stap. Hij lachte. "Ik ben niet z'n dom geval als de meesten hier." Zei hij lachend. Hij keek naar de maan. Hij was een Lycan nu en had geen maan meer nodig om te veranderen.

Amber ging weer rechtop zitten en geeuwde.
ze keek naar hem en zuchte verveeld.
"oke dan weet ik dat ook" ze rolde met der ogen.
ze gooide haar haar naar achter en keek naar de wolf.
"en wie mag jij zijn???" ze keek de wolf vragend aan.
duivels waren geen harteloze mensen zoals de meest dachtte.....

"Alou," Mopelde hij tegen Amber. Hij zuchtte. "Mensen weten niet beter als dat monster en duivels een mythe zijn, ze hebben het mis, wij bestaan wel, als weten zij dat niet, zij denken dat wij er niet zijn, ookal zijn we overal.." Zei hij zacht en staarde voor zich uit. Alou was ook niet harteloos maar snel zou hij zijn ware 'ik' niet prijsgeven. Hij lachte. "Amber was de naam he?" Zei hij.

Amber keek naar Alou en glimlachte lichtjes.
"mooie naam" en ze zette haar benen recht.
rustig legde ze haar armen erom heen.
haar hoofd legt ze op haar knieën.
ze hoorde toen wat Alou allemaal zei.
"dat klopt" ze speelde wat met der haar.
ze keek even naar de lucht en hoorde toen zijn vraag.
"hoe weet jij dat ik Amber heet???" ze keek hem vragend aan....

Alou rolde met zijn ogen. "Ohh een gokje." Zei hij tegen haar. Maar hij gokte dit niet hij wíst dit. Hij lachte. "Eigelijk was het geen gok, geloof jij me als ik zeg dat ik meer kan dan andere Lycans hier in de buurt, ik heb andere krachten dan anderen, ik weet dingen ookal zijn die me niet verteld." Zei hij tegen haar. Maar waarom vertelde hij dit aan haar? Toen hoorde hij iets.. een krak. Hij keek naar de struiken. "Stil zitten!" Gromden hij. Op 4 poten rende hij de struien in waar een gevecht begon. Er was gegrom, gekrab, gebijt en nog meer! Toen klonk er een gesmoorde huil en een plof. Alou had het niet geredt, hij leefde wel maar hij was flauwgevallen. Een enorme beer kwam uit de struiken en keek in de ogen van Amber.

Amber keek nieuwsgierig naar Alou.
ze hoorde zijn woorden en glimlachte lichtjes.
"oke ik geloof je, ik heb gekkere dingen gehoord".
toen hoorde ze ook iets in de struiken.
ze hoorde de woorden van Alou en bleef dus zitten.
tijdens het horen enzo was ze al in duivelvorm geworden.
ze hoorde een huil en zag een beer uit de struiken komen.
"kom maar op" zei ze vals.
haar handen veranderde in vlijmscherpe zwaarden.
ook haar haarpunten werden vlijmscherp.
voordat de beer het wist stond Amber voor de beer.
de 2 zwaarden stak ze door zijn borst.
de haarpunten staken door de beers nek er helemaal door heen......

De beer gromde nog een keer en probeerde Amber te krijgen. Helaas het lukte niet de beer zakte dood op de grond achter over. Alou lag er nog steeds inzijn wolven vorm. Een plas bloed ontstond en hij raakte steeds verder weg. Hij wou niet dood, maar als er geen hulp kwam moest dat wel..

Amber zag de beer dood vallen en grijnsde.
haar handen werden weer normaal en der haren ook.
ze knipte met haar vingers en al het bloed was verdwenen.
ze bedacht zich toen dat Alou niet terug was gekomen.
ze liep snel de struiken in en zag Alou liggen.
"Alou!!!" riep ze best wel geschrokken.
ze keek naar de wolf en draaide hem goed.
ze zag het bloed en scheurde wat van der kleding af.
nou was het nog korter omdat ze dit vaker had gedaan.
ze bond het om de wond heen zodat het sneller zou genezen.
ze keek rond en wist nou even niet wat ze kon doen.....

Alou werd nie wakker. Hij zou er meschien zo niet meer zijn. Alleen het idee om Aya en Ayumi in de steek te laten deed hem pijn. Hij had een droom daarin gilde hij om Aya en Ayumi.

Aya was in de buurt, en ze rook plots Amber en Alou, maar ook rook ze plots een beer. Ze keek vreemd op, waarna ze dan als de bliksem naar hen toe ging. Ze zag de beer dood liggen, en ze zag een plas bloed. Ze liep dan naar Alou toe, waarna ze even keek naar Amber. "Wat is er met hem gebeurd? Hoe komt dit?" Vroeg Aya dan bezorgd, en ze duwde haar snuit dan tegen Alou aan. "Alou je kan jezelf laten genezen door je op de wonden te concentreren." Zei Aya dan heel erg bezorgd, en ze likte hem in het gezicht.

Alou droomde nog hij gilde om Aya toen hij haar stem hoorde. Het was rustgevend voor hem. Hij concentreede zich en de wonden heelde. Hij werd ook langzaam wakker. Alou keek in de ogen van Aya. Hij ging recht op zitten en drukte zijn lippen op de hare.

Amber keek op toen ze Aya zag.
"ooo gelukkig" ze hoorde haar woorden.
"we zaten te kletsen en hoorde iets in de struiken".
"blijkbaar was het een beer maar Alou kon hem niet aan".
ze keek even naar Alou en zuchtte.
"ik heb de beer vermoord" ze keek even naar de beer.
ze snoof en keek weer naar Alou.
ze zag dat ie wakker werd en ze glimlachte.
ze zag hoe die opeens Aya kustte.
ze grinnikte en werd weer mensenvorm.....

Aya keek rustig naar Amber, en ze gaf haar een likje. Dan keek ze weer naar Alou, en ze merkte dan dat zijn wonden heelde. Plots voelde ze zijn lippen op de hare, en ze keek hem aan in de ogen. "Ik zal je nog veel moeten leren over het leven van een Lycan." Zei ze dan met een glimlach tegen Alou, en ze gaf hem dan een lik op zijn snuit. "Hmm dan zal ik vaker in de buurt moeten blijven bij hem." Zei ze grinnikend tegen Amber, en ze schud zich dan heel even uit. Aya's vacht was helemaal bedekt met littekens, en ze keek er dan ook droogjes naar. "Hé kijk ik heb tattoo's." Zei ze dan wat sarcastisch tegen hen, en ze grijnsde heel even.

Alou keek om zich heen en zag Amber ook. Toen hoorde hij wat Aya zei. "Het is niet makkelijk in je eentje tegen een beer," Zei hij tegen beide. "Maar hoe komt dat ding nu dood dan?" Vroeg hij. Hij likte Aya over haar snuit en bloosde.

Aya keek hem aan, en ze zucht heel even diep. "Dan moet je ook niet vechten in je eentje, en je kon gerust huilen naar me. Ik heb al tegen veel andere wezens gevochten die sterk waren, en ik kom er soms vaak uit zonder een schram." Zei Aya dan tegen hem, en ze keek dan naar de beer. "Dat heeft Amber gedaan." Zei ze dan rustig tegen hem, en ze kroop dan tegen hem aan.

Alou luisterde. "Ja.." Zei hij tegen Aya. "Amber?!" Zei hij toen. "maar, maar hoe?" Hij was met stomheid geslagen. Hij zuchtte. "ik blijf even zitten." Zei hij.

Aya keek hem rustig aan, en ze knikt dan heel even kort. Ze ging naast hem liggen, en ze legt haar snuit op zijn benen. Voor kort sloot ze haar ogen heel even, en ze bleef lekker zo bij hem neerliggen.

Alou's hand ging als vanzelf door de warme vacht van Aya. Hij staarde voor zich uit. Alou dacht na, over het Lycan zijn. Hij zuchtte n keek naar Aya. Hij ging over haar hoofd.

Amber volgde het gesprek tussen Alou en Aya.
ze grinnikte toen die verbaasd was.
"wil je weten hoe dat me lukt???" ze keek een beetje vragend naar Alou.
ze gooide haar haar naar achter een geeuwde.
ze schudde haar hoofd en keek even droog naar de beer.....

Aya lag nog steeds neer, en ze voelde plots dat Alou haar vacht aanraakte. Ze keek hem even aan, en ze glimlacht dan ook kort naar hem. Daarna keek ze naar Amber, en ze grinnikte dan om de vraag die ze stelde aan Alou. Plots voelde ze zijn hand op haar kop, en ze bleef gewoon zo liggen.